CHAPTER 1
"Hyesu, I love you." that was I heard from a man's voice. "Mahal din kita." nasagot ko.
Unti-unti, yung mukha niya lumalapit sa akin. I don't know what I'm thinking right now but I stayed at my position, naghihintay hanggang lumapat ang labi niya sa labi ko.
"Hyesu, gising na." I heard a familiar voice said. Naramdaman ko rin na may tumatapik sa mukha ko. Okay, ngayon sira na ang tulog ko. Even my dream was ruined.
Hayyy! Alam mo yung sayang? Ayon yun ee. Konti na lang mahahalikan ko na yung boy sa panaginip ko tapos may sisira lang ng basta-basta? Kainis!
At this point, idinilat ko na ang mga mata ko ng dahan-dahan. As usual, mukha na naman ng twin brother ko ang bumulaga sa akin.
[A/N: See this link to see Sungyeol's looks---> http://27.media.tumblr.com/tumblr_m0x13hqkT51r4fnj8o1_500.gif]
"Bakit ba Sungyeol?! Kita mong natutulog yung tao dito e!" sinabi kong nakasimangot. Sungyeol frowned at me, "Tawagin mo lang man akong kuya. Mas matanda kaya ako sayo."
I rolled my eyes, "Whatever! Kung di ako nagkakamali, ilang minuto lang naman ang tanda mo sa akin so it doesn't count. Parehas lang tayo ng edad kaya walang dahilan para tawagin pa kitang kuya. Ngayon, baka pwede mo na kong iwan at gusto ko pang ituloy and panaginip ko." sinabi ko habang tinutulak siya paalis sa kama ko.
"Whatever you say. At para sabihin ko sayo, hindi ko rin gustong gisingin ka pero wala akong choice. Yun ay kung gusto mong ma-late." sabi niya.
"Oh yeah. As if naman may pakialam ako sa school." naiinis kong sabi. Nakita kong nagbuntong-hininga siya bago sabihin, "Wala kang pakialam pero ang parents natin meron. Mabuti pa siguro ipaalam ko na lang to sa kanila para ipasundo ka nila dito at pag-aralin sa Japan."
Napapikit na lang ako sa statement niya. "So, what's your decision?" nang-aasar niyang tanong.
I glared at him, "Okay. Maghahanda na ko. Ngayon, makakaalis ka na. Shoo!" sinabi ko na lang dahil wala naman akong choice at tinulak ko na siya palabas ng kwarto ko.
Hayyy! Gusto ko naman pumasok pero sana man lang pinatapos niya muna yung panaginip ko bago siya umentra di ba? Simula pa lang ng araw ko, sira na agad.
Naisip ko lang, sino kaya yung lalaki sa panaginip ko. Malabo yung mukha niya pero ramdam ko na gwapo siya. Naku! Kinikilig na ko dito! Sayang talaga yung kiss. Parang ang sarap pa naman.
Napailing na lang ako sa mga naiisip ko. Hinanda ko na rin ang sarili ko pra sa pagpasok sa school. Ilang sandali lang, I was already to go.
Paglabas ko ng kwarto, nakita kong inis na naghihintay sa akin ang twin brother ko sa sala.
"Sa wakas, natapos ka na rin." sinabi niyang inis pa rin. I just smiled at him. Sa totoo lang, gustong-gusto kong nakikitang inis siya dahil sa akin. Ang lakas niya rin naman kasi mang-asar e so kwits lang.
He rolled his eyes on me bago siya lumabas ng bahay. Natawa lang ako reaction niya tapos sumunod na rin ako.
Habang naglalakad kami patungong school, I could feel na inis pa rin sa akin si Sungyeol kaya naman mas ininis ko pa siya.
"Oh my god Sungyeol, ano yang nasa mukha mo?" sabi ko habang nakaturo sa mukha niya. Nagsalubong ang mga kilay niya at hinawakan ang mga pisngi niya, "Ano bang meron?" tanong niya agad.
"May insekto." sabi kong papalayo sa kanya. "Eeeewww." inartehan ko pa pra naman mas kapani-paniwala.
Patuloy niyang hinahawakan ang mukha, nagbabakasakaling makuha ang insekto sa mukha niya kahit wala naman talaga.
Ang dali pala utoin nito e. Haha! Mapagtripan pa nga. "Hindi jan. Sa noo mo." sabi ko. Ngayon, nasa noo na niya ang kamay niya. "Dito?" tanong niya.
Umiling ako, "Hindi. Bandang gilid pa." sagot ko. "Dito?"
"Hindi, sa kabila."
"Dito?"
"Hindi, baba mo pa."
"Saan ba kasi?" ngayon, inis na inis na siya.
Lumapit na ko sa kanya, "Dito oh." sabi ko saka pitik sa noo niya. "Ouch!" narinig kong sabi niya habang nakatakip ang kamay sa noo
Hindi ko na mapigilan kaya tumawa na ko ng malakas. Ewan ko pero ang saya talaga pagtripan nitong kambal ko. Napaka-daling utoin.
He glared at me, "Bakit mo pinitik noo ko?!" galit niyang sabi. I stopped laughing and went to serious face, "Huh? Gusto ko lang naman tanggalin yung insekto sa noo mo. Tinulungan na nga kita e. Dapat nga magpasalamat ka pa." sabi kong parang inosente.
"Ewan ko sa'yo. Sinadya mo yun noh?" inis niyang tanong. Again, nagpaka-inosente na naman ako. Umiling ako, "Hindi a. Ako na nga tong concern sayo e, galit ka pa? Nakaka-hurt ka naman." kunwaring nagtatampo.
Pagkatapos ko sabihin yun, inalis na niya yung kamay niya sa noo niya at talaga naman. Yung tawa ko, ang hirap pigilan. Nakita ko kasing ang pula ng noo niya dahil sa lakas ng pitik ko.
Once again, tiningnan na naman niya ko ng masama. "See? Sinadya mo talaga! Tatawa ka pa e!" sabi niya sabay walked out.
Sinundan ko siya ng tingin, "Ano to iwanan? Hoy! Wait lang!" sigaw ko habang hinahabol siya.
Huminto siya at binigyan akong pamatay na tingin, "Ayoko kang kasabay. Mauna ka na." sabi niya. Ramdam kong inis pa rin siya. I sighed, "Okay. Sorry na. E kasi naman ikaw e. Kung di mo sinira tulog ko kanina, e di sana di kita napagtripan." sabi ko.
Nakita kong nagsalubong na naman ang mga kilay niya, "See? Inamin mo rin na sinadya mo yun." he rolled his eyes tapos diretso lakad na ulit.
Tumakbo ko ulit da kanya pero this time, hinawakan ko na siya sa braso niya para sure na di na siya makakalad pang muli. "Sorry na nga di ba? Patawarin mo na lang ako saka para kwits na rin tayo." sabi kong panlambing sa kanya.
Tinabig niya yung kamay ko, "Ewan ko sa'yo. Mauna ka na nga." sabi niya. I pouted then walked ahead him.
Nainis na rin ako kasi ang arte niya. Kung tutuusin nga, kwits na kami e. Aish! Kakaasar a! Kung ayaw niya kong pansinin, e di wag. Ayoko na rin siya pansinin.
Patuloy akong naglakad kaya lang parang di ko matiis na hindi lumingon sa likod ko. Hindi ko alam kung bakit pero parang may bumubulong sa akin na lumingin sa likod.
I stopped then turned around. Guess what? Pagkalingon na pagkalingon ko, isang balat ng saging and humagis sa mukha ko. Eeeeewwwww!
Agad kong tinanggal yun sa mukha ko. Sa di ko inaasahan, nakita ko si Sungyeol na may nginunguya. Nakita ko siyang ngumiti and nagpeace sign sa akin. "Oops! Sorry." sabi niyang nakangiti pa rin. Parang nang-aasar lang?
Pinunasan ko ng panyo and mukha ko. Tiningnan ko siya ng masama tapos tinapon ko lng yung balat ng saging sa lupa. Then I walked to him, "Gumaganti ka ba ha?" inis kong sabi.
Umiling lang siya, "Hindi." simpleng sagot niya. I rolled my eyes, "Whatever!" sabi ko sabay ikot at pinagpatuloy and paglakad. Hayyy! Mukhang walang magandang mangyayari ngayong araw na to.
"Hyesu, Watch out!" narinig kong sigaw ni Sungyeol. Dahil nga galit pa ko sa kanya, di ko siya pinansin at tinuloy ko ang lakad ko hanggang..
"AAHHHH!" napasigaw ako nung bigla kong natapakan yung balat ng saging. Pinikit ko na lang ang mga mata ko, naghihintay na makaramdam ng sakit sa katawan.
Ilang segundo lang, naramdaman kong wala naman masakit sakin pero parang may something na nkapulupot sa akin. Unti-unti, idinilat ko ang mga mata ko.
[A/N: See the handsome boy here ---> http://25.media.tumblr.com/tumblr_m42kncTZvw1rtrluxo2_500.gif]
Natigilan ako. Natulala. Mga mata ko ayaw magblink. Grabe! Bakit ba may napakagwapo sa harap ko? Nananaginip ba ko? Eto ba yung kasunod ng panaginip ko kanina?
"Miss, are you okay?" tanong ni gwapo. Grabe, speechless talaga ko. Gusto ko man sagutin yung question niya pero parang naputol ata yung dila ko dahil sa kagwapuhan niya.
He waved his hand in front of my face, "Hello Miss? Did you hear me?" tanong niya ulit. This time, mejo bumalik na ko sa realidad at tumayo na ng maayos habang nasa baywang ko pa rin ang arms niya.
"Yeah. I'm okay. Thanks!" I said. Ngumiti siya. Oo, ngumiti siya at my dimple pa. Tae! Ang gwapo talaga neto!
[A/N: Check out this link to the smile ---> http://24.media.tumblr.com/tumblr_m42kncTZvw1rtrluxo7_500.gif]
"Kala ko kung napano ka na e. Muntik ka na dun a. Mag-ingat ka next time." sabi niya. Wow! Iba accent niya a.
I just nodded, "Salamat ulit." sabi ko. Tumango siya, "Walang anuman. Una na ko." sabi niya. Tumango lang ako, para kasing di na ako makapagsalita sa sobrang gwapo niya e.
Bago pa man ako tuluyang bumalik sa realidad, nakaalis na siya.
Ano ba yan! Di ko lang man nakuha name niya. Pero same lang yung uniform niya sa mga lalaki sa school namin. So.. ibig sabihin, may chance na makita ko ulit siya. Pero parang ngayon ko lang siya nakita a. Is he new?
"Hoy, muntik ka na dun a." biglang sulpot ni Sungyeol. I glared at him but then smiled. Naalala ko lang na kung di dahil sa balat ng saging na tinapon niya sa akin, di ako madudulas at di ko makikita yung gwapo na yun.
Nagkunot siya ng noo, "Nagagawa mo pa ngumiti e muntik ka na madulas jan." sabi niya. "Thank you, kuya." sabi ko sabay lakad ulit.
Sungyeol titled his head on me, "Ano nangyari dun? Nakadrugs na ata siya!" napa-iling siya pero sumunod na rin sa akin.
Masaya kong lumakad papuntang school dahil sa nangyari ngayong araw na to. Lahat ng inis ko nawala dahil sa gwapong yun. Tae! Ang gwapo niya talaga lalo na pag naka-smile. Labas pa dimple sa kanang pisngi. Dagdag pogi points!
I smiled, "Mukhang maganda na rin ang araw na to para sa akin.."
CHAPTER 2
“Hyesu!” I heard my bestfriend’s voice called me. I looked up then saw her at the school gate.
I smiled, “Oh, Jiyeon! Good morning.” bati ko. She smiled back, “Good morning din. Mukhang ang ganda ng gising mo ngayon a.” komento niya.
“Not really.” sabi ko. She frowned and titled her head on me, “Ano ibig mong sabihin?” she asked, confused.
“Actually, ang panget ng gising ko.” I stated. Still confused, nagtanong ulit siya. “Wait, di ko magets. Pwede bang iexplain mo na lang saken?”
I nodded on my brother’s direction behind me, “Tanungin mo siya.” sabi ko. Napatingin saken si Sungyeol pero iniikot lang niya yung mata niya then walked passed by the two of us. I made a face, “Psh!”
“Siya ulit dahilan ng tulog mo?” biglang tanong ni Jiyeon. “Mismo! Sino pa ba e siya lang naman laging nambubwiset sken.” inis kong sabi.
Jiyeon chuckled. “Ano nakakatawa?” yung mukha ko di maipinta nung tinanong ko yun. “Minsan di ko maisip na magkakambal kayo. Wala kasi kayong ginawa kundi mag-away ng mag-away e. Kailan kaya kayo magkakasundo?” Jiyeon stated.
I rolled my eyes, “Wag ka na umasa.” sabi ko. “Aish! By the way, sabi mo pangit gising mo?” tanong niya.
I nodded. “Bakit parang ang saya mo kong binate kanina?” tanong niya habang nagsasalubong ang mga kilay niya.
I just smiled nung naalala ko yung gwapong sumagip saken kanina. Jiyeon suspiciously looked at me, “What’s with that smile?” she asked.
I looked at her then smiled even wider, “May maganda kasing nangyari kanina e.” yung ngiti ko di pa rin nawawala sa labi ko habang sinasabi yun sa kanya.
“Mind sharing it with me?” sabi niya. “May gwapo kong nakita kanina.” sabi ko. Nanlaki mata niya, “Marunong ka pala tumingin ng gwapo?” tanong niyang gulat na gulat.
I gave her a look, “Anong pinopoint mo?” I asked back. “Akala ko kasi lalaki ka e. Simula grade school hanggang ngayong 2nd yr College bestfriend na kita pero ngayon lang ako nakarinig ng ‘gwapo’ sa bibig mo.” she muttered.
“Ngayon lang ba?” tanong kong hindi sigurado. Tumango siya. I frowned, “Weird…” I mumbled.
“Sino pala yung nakita mong gwapo kanina?” tanong niya. I paused, “Sa totoo lang, di ko nakuha yung name niya.” Sabi ko. “Ay, sayang!” narinig kong sabi niya.
“Pero napansin ko yung uniform niya. Same lang sa uniform ng mga boys dito sa school natin. Malamang dito rin siya nag-aaral so may chance pang magkita ulit kami. Napansin ko rin na parang bago yung mukha niya saken.” sabi ko.
“Bago? Baka siya yung new student.” biglang sabi ni Jiyeon. “New student?” I titled my head.
She nodded, “May usap-usapan kasi na may darating na new student ngayon. Gwapo nga raw yun ee. Narinig ko lang yun sa napadaan dito sa gate kanina habang hinihintay kita.”
“Sana siya nga yun at sana may kaparehas siyang class sa atin.” sabi ko. “Sana nga at sana gwapo talaga yun.” sabi niya with a giggle.
“Sinong gwapo pinag-uusapan niyo? Ako ba?” biglang sulpot ni Myungsoo (Jiyeon’s boyfriend) sabay akbay kay Jiyeon. I saw Jiyeon rolled her eyes on him then lightly pushed him, “Pwede ba, hindi ka gwapo.” sabi niya.
“Galit ka pa rin ba?” tanong ni Myungsoo sa kanya. “Pumasok ka na nga lang sa klase mo.” Sabi ni Jiyeon sa kanya habang tinutulak si Myungsoo na pumasok na. She then looked at me, “Tara na Hyesu. Baka ma-late pa tayo.” sabay hila sa braso ko then dragged me to our first class.
Lumingon ako sa likod at nakita kong nagkakamot lang ng batok si Myungsoo. Sure akong nag-away tong dalawang to.
“Grabe ka, boyfriend mo yun ginaganon mo lang.” bigla kong sabi kay Jiyeon. “Hayaan mo siya. Kasalanan naman niya rin kasi e.” narinig kong sabi niya.
“Ano ba nangyari?” tanong ko. “Pinaghintay lang naman niya ko.” sabi niya.
“Pinaghintay saan?” tanong ko pa. “Sabi niya susunduin niya ko sa bahay ngayong Monday. Sabi niya maaga siya pupunta para may time pa kami together kaya naman gumising ako ng maaga para pag dumating siya, ready na ko. Guess what? Bigla siyang nagtext na na-late siyang nagising at di niya na ko masusundo. Gumising ako ng maaga dahil akala ko susunduin niya ko tapos hindi naman pala. Ang nakakainis pa dun, nagtext lang siya kung kalian isang oras na ko naghihintay sa pagdating niya. Hay naku, bwiset talaga! Wag na nga natin pag-usapan yun. Pumasok na lang tayo.” iritadong sabi niya sabay pasok sa classroom.
Napailing lang ako sabay buntong-hininga tapos sumunod na ko sa pagpasok niya sa classroom.
---
“Good morning class.” Mrs. Yoon greeted us as she entered the classroom. Pagkapasok namin ni Jiyeon, siya naming dating niya.
“Jiyeon, pakopya ng assignment.” Bulong ko sa kanya. She nodded and immediately handed her assignment to me.
Okay, may assignment kami kay Mrs. Yoon. I know what you’re thinking. Oo na, wala akong assignment. Tamad ako e. Angal ka?
Pagkaabot na pagkaabot saken ni Jiyeon ng assignment niya, sinimulan ko na agad yung pagsusulat. Simula nun, di ko inintindi nasa paligid ko. Kailangan bilisan ang pagkopya e. Kung hindi, wala na naman akong mapapasa.
“Before I start the class, I want to introduce first the new student for this class.” Mrs. Yoon started. She then looked over the door, “Please come in.” she gestured.
The new student started to walk in front up to the flat form. “Kindly introduce yourself.” Mrs. Yoon said to the new student.
“Good morning everyone. I’m Zhang Yixing but you can call me Lay. I came from China then transfer here. Nice to meet you all. I hope we can get along.” He bowed then smiled.
Yung mga babae sa classroom, ay talaga naman. Grabe kiligin. Kala mo sila lang kausap e. At dahil nga busy ako mangopya, di ko lang man nagawang tingnan yung new student.
Naramdaman ko namang may sumiko saken, si Jiyeon. I just shrugged, “Wag ka munang magulo. Kailangan ko pang tapusin to.” sabi ko.
“Tumingin ka muna sa harap.” Narinig kong bulong niya. I ignored her and just continued on what I’m doing.
“Please take the seat over there.” Mrs. Yoon pointed at the seat on my left. Dahil nga wala akong pakialam sa paligid ko, di ko na rin alam na sa tabi kop ala uupo yung new student.
Naramdaman ko na naman na siniko ako ni Jiyeon. “Jiyeon mamaya na yan. Patapusin mo muna ako. Kailangan kong may maipasa.” I hissed.
Just then, I noticed that someone sat on the chair on my left side. Dahil nakayuko pa ko habang nagsusulat, I just glanced on my left which is I only saw his feet then went back on writing again. Mejo mahaba-haba pa kasi yung isusulat ko kaya kailangan kong magfocus sa pangongopya.
“Nagkita ulit tayo.” bigla kong narinig na sabi ng nasa kaliwa ko. Bigla akong napahinto. Hindi dahil bigla siyang nagsalita kundi dahil pamilyar yung boses niya saken. Yung accent na yun, imposibleng makalimutan ko.
Unti-unti, inangat ko yung ulo ko at tumingin sa left side ko. Napanganga ko. Natulala. Yung ballpen na hawak-hawak ko, biglang nalaglag sa kamay ko. Yung mga mata ko, hindi pa rin makapaniwala sa nasa harapan ko. Grabe, para na naman akong nananaginip. Alam mo kung bakit?
SI GWAPO NASA HARAPAN KO NA NAMAN!
CHAPTER 3
Hanggang ngayon di pa rin ako makapaniwala sa mga nakikita ng mga mata ko. Hindi ko alam kung totoo ba to o nanaginip na naman ako.
Pero kung panaginip lang to, pwede bang wala ang kambal ko? Pwede bang walang mang-istorbo ng napakagandang panaginip na to? Lord please…
Suddenly,
I saw him waved his hand in front of my face. “Miss, are you okay?” tanong niya. At this moment, bigla na akong bumalik sa realidad.
“So, totoo ka pala?” bigla na lang lumabas yan sa bibig ko.
“Eh?”
“Uh-oh.. I mean hello!” pagbawi ko. He smiled. Yes, ngumiti ulit siya. Shit lang! Ang gwapo talaga neto. Ang cute pa nung dimple sa kanang pisngi.
“Di pa ko nagpapakilala ng maayos sa’yo kanina. I’m Zhang Yixing but you can call me Lay. I prefer to call by that nickname. You, what’s your name?” sabi niya habang inaabot ang kamay niya saken.
Tumitig lang ako sa kamay niya na parang natulala. Parang ayaw gumana ng utak ko. Ewan ko pero parang yung katawan ko di ko magalaw.
“Miss?” I heard him called me again. I fully went back into reality then inabot ang kamay niya. “Hyesu, my name is Lee Hyesu.” sabi ko na may ngiti sa mga labi ko.
We shook our hands together hanggang sa may narinig kaming nag-cleared ng throat sa may kanan ko. Napalingon kaming dalawa ni gwapo dun and we saw Jiyeon suspiciously looking at the both of us.
Dahil dun, binitawan na ni gwapo este Lay yung kamay ko which made me disappointed a bit.
“Friend mo?” tanong niya. Ay talaga naman, yung accent niya nakakatuwa. Tumango ako, “Yeah. Actually, bestfriend ko siya.” sagot ko.
Nag-wave siya kay Jiyeon, “Hello! I’m Yixing but please call me Lay.” Sabi niyang nakangiti. “Jiyeon, Park Jiyeon.” rinig kong sabi ni ng bestfriend ko.
Grabe na tong lalaking to a. Gwapo na, friendly pa. Parang isang package lang a. Swerte ng magugustuhan neto. Sana ako na lang…
“Class, kindly pass all your assignments.” Mrs. Yoon announced. Dahil dun, bigla akong nag-panic. Ipinagpatuloy ko na ulit yung assignment na kinonopya ko. Di ko na rin pinansin yung mga nasa paligid ko. Right at this moment, pangongopya lang ng assignment ang nasa isip ko.
Pero sa hindi ko nalalaman, tinititigan pala ako ni Lay. Hindi ko naman napansin kasi nga busy ako sa pagkopya. Nagagahol na ko ano ka ba?
Napangiti si Lay pagkakita niya ng pagkagahol ko. Sayang lang at di ko alam yun dahil sa lintik na assignment na to!
Ilang sandal lang, tapos ko na ang assignment. Panget na sulat ko dun, rush e. At least may assignment di ba?
Pagkatapos na pagkatapos ko, pinasa ko agad yung assignment naming ni Jiyeon kay Mrs. Yoon. Nang makabalik na ako sa upuan ko, nakahinga ako ng maluwag. Hayy, salamat may napasa rin.
Napansin kong may nakatingin saken kaya naman lumingon ako sa kaliwa ko. I caught Lay looking at me. Uh-oh. Mukhang tinamaan saken si gwapo a.
“Why?” I asked.
Hindi niya ako sinagot instead nag-smile lang siya saken at tumingin na sa harapan. Nakakapagtaka yung kilos niya pero din a rin ako nagtanong pa baka mahuli pa kami ni Mrs. Yoon at magka-detention ng wala sa oras. Pinilit ko na lang mag-focus sa klase at nagawa ko naman. Kung tutuusin nga parang ginanahan pa ako. Ewan ko pero simula ng tumabi saken yong gwapo sa kaliwa ko, nadagdagan ang energy sa katawan ko. Grabe, ang lakas talaga ng epekto ng gwapong to saken.
Maya-maya lang, tapos na ang klase naming kay Mrs. Yoon. Bakit parang ang bilis? Hay, buhay nga naman. Minsan lang makatabi si gwapo e, tapos na agad ang oras? Wish ko lang classmate ko rin siya sa iba ko pang subjects.
Dahil sa sobrang dami kong iniisip, nagpaalam nap ala si Lay saken at umalis nang hindi ko namamalayan. Huli na nang malaman ko. Di ko alam kung tanga ako o ewan e.
“Hyesu.” Tawag saken ni Jiyeon. “bakit?” tanong kong mejo asar.
She raised an eyebrow to me, “Tara na sa next class naten.” Paalala niya. Oo nga pala, may next class pang dapat pasukan. Tumayo ako, “Tara!”
Sabay kaming lumabas ni Jiyeon lumabas at pumunta sa next class total same lang naman kami ng subjects kasi iisa lang ang kinuha naming course. Sa kamalas-malasan nga naman, di ko classmate si Lay sa 2nd subject ko. After one hour, it’s time for 3rd class na. Malas pa rin kasi di ko ulit classmate si Lay.
After 3rd class, lunch break na. Again, sabay kaming pumunta ni Jiyeon sa canteen para makipagkita sa iba pa naming friends. Oo, di lang si Jiyeon ang friend ko. FYI lang, I’m friendly. Take note, marami akong friends.
“HYESU! JIYEON!”
Okay, narinig ko na boses ng isa sa mga friends ko. Wagas kong makatawag e. Buong school ata gusto niya may makarinig sa kanya.
I looked at the direction of the voice. As usual, nakita ko si Xiumin sa di kalayuan na nakingiti sa amin ni Jiyeon kasama ang iba ko pang frinds na nakaupo na sa usual place namin. I looked at Jiyeon and nodded. With that, pumunta na kami sa kala Xiumin.
“Di rin halatang excited kang Makita kami e noh?” pambungad ko kay Xiumin pagdating ko sa table namin. “Paano mo nasabi?” tanong niya.
“Kung makatawag ka kasi WAGAS!” I said with a chuckle. Nagtawanan naman sila pati na rin si Jiyeon.
Umupo na ako sa tabi ni Xiumin at si Jiyeon naman sa tabi ko. Di naman kasi siya ganon ka-close sa mga to e. Ako lang naman nagpakilala sa kanya sa mga to. Ewan ko ba at parang masyado atang natuwa tong mga to saken. Ang bababaw ng mga kaligayahan e.
Nga pala, di ko pa sila napapakilala. So bukod kay Jiyeon, may lima pa kong friends. Oo, lima sila at puro lalaki. Hindi ako malandi a. Baka isipin niyo ganon ako e. Sinasabi ko sa inyo, sila ang unang lumapit saken. Ready nab a kayong makilala sila? Okay, let’s start!
Unahin ko na si Xiumin. Korean siya at mejo marunong umintindi ng mandarin. Siya na ata pinakamakulit sa mga to e. Feeling ko nga gusto niya pang talbugan ang kakulitan ko. Sabihin na nating dun kami nagkasundo. Pareho kaming makulit at madalas mag-asaran.
Sumunod is Chen. Korean din siya at gaya ni Xiumin, may alam din siyang mandarin. Mejo tahimik yan pero pag bumanat, tagos-tagusan! Paniguradong tatamaan ka.
Si Kris naman, ang charismatic kong kaibigan. Hindi siya basketball player pero ang height niya parang ganon. Maniwala kayo, hindi siya basketball player. Normal student lang siya dito sa SM University sa Seoul though maraming nagkakandarapa sa kanya pero pinagtataka ko, wala siyang nagustuhan ni isa.
Luhan. Isa siyang cute deer. Okay, I’m joking. Normal student lang din yan. Mukha siyang pinka-bata samen pero maniwala kayo sa hindi, kasing edad niya si Xiumin which is same age lang na Xiumin na siyang pinakamatanda samen. 3rd yr student na siya along with Kris and Xiumin.
Si Chen kasi kasing edad namin ni Jiyeon kaya 2nd year din siya.
Oh! Before I forgot, may isa pa akong kaibigan. 1st year lang siya. Name niya is Tao. Kabago-bago pa lang e napasama na agad sa grupo namin. Take note, close sila ni Kris. Kung bakit? Di ko rin alam. Pag tinatanong ko, secret daw. E di sila na may secret. Bwiset!
“Ano ba makakain natin jan?” tanong ko sa kanila. “Meron bang bun jan?” dagdag ko. Tiningnan ako ng masama ni Xiumin. Natawa lang ako. “Just kidding.” I said with a peace sign.
Xiumin pouted. Alam niyo ba kung bakit ganyan reaction niyan? Mukha kasing bun yung mukha niya sa pagka-chubby. Ang cute naman kaya.
“Wag ka na magtampo. Kain na lang tayo.” Paglalambing ko sa kanya with matching beautiful eyes. He sighed. “Kaya ba naman kitang tiisin?”
I smiled, “No one can’t resist me.” I proudly said. He rolled his eyes sabay nagtawanan kami. Ganito talaga kami palagi. Lambingan na rin namin to.
Lumingon ako kay Tao, “Order ka na.” utos ko. “Ako? Bakit ako?” gulat niyang tanong.
I gave him a look, “Bakit may angal ka? Ikaw pinaka-bata ditto so you better obey me.” sabi ko. “Pero—“
“Pag di mo ko sinunod, di na kita ililibre ng cake mamaya after class.” Pigil ko sa kanya. He sighed, “Okay. Oorder na ko.” Pagkasabi niya nun, tumayo na agad siya at lumakad papuntang counter.
“Good boy.” I whispered. “Kung hindi lang niya mahal ang cake, di yan susunod sa’yo.” sabi naman ni Kris.
“IKR?!” I laughed.
“Iba ka talaga friend.” Bulong saken ni Jiyeon. I just smiled at her.
“JIYEON!!!!” may biglang malakas na boses kaming narinig. Lahat kami napaangat ng ulo. Nakita si Myungsoo tumatakbo papunta kay Jiyeon. Napalingon ako sa bestfriend ko perso nakita kong iniwas niya ang tingin niya sa boyfriend niyang paparating. Mukhang inis pa rin siya dito.
“Jiyeon, sabay ka na kumain sa table namin.” alok ni Myungsoo sa kanya habang nakupo sa upuan ni Tao.
Jiyeon looked away, “Ayoko.” sabi niya. Habang kinukulit ni Myungsoo ang bestfriend ko, nakita ko naman ang kambal ko paparating. Nauna lang ng konti si Myungsoo dahil nga tumakbo siya. Tumingin lang saken si Sungyeol sabay inirapan ako then umupo na sa table nila sa tabi ng sa amin. Sa totoo lang naman, ayoko na makasabay mag-lunch ang kambal ko. E kasabay ko na nga sa breakfast and dinner pati ba naman lunch magsasabay pa kami? Kakasawa a. Oh well, kasama naman niya ang set of friends niya (Sunggyu, Dongwoo, Hoya, Woohyun and Sungjong).
Si Sunggyu at Dongwoo ang pinakamatanda at 3rd year na sila katulad ng tatlo kong kaibigan. Wala naman akong problema sa dalawang yun.
Si Woohyun at Hoya naman same age lang saken so 2nd year sila tulad ko, Jiyeon, Sungyeol, Myungsoo at Chen. Pareho lang tong dalawang tong malapit sa babae. Pinagkaiba nga lang mas okay si Woohyun saken. Mabait naman kasi siya unlike Hoya. Bukod sa babaero na nga ang sama pa ng ugali. Ewan ko pero iwas ako sa kanya. Pag pumupunta yan sa bahay naming, lagi akong nagkukulong sa kwarto. Di ko talaga siya trip.
Si Sungjong naman ang pinaka-bata. Kasing edad ni Tao namin. Pero syempre mas gusto ang bunso namin. Mas close ko siya e.
“Galit ka pa rin ba?” nawala naman yng mga naiisip ko ng bigla ko marinig si Myungsoo na sabihin yan. Napatingin tuloy ako sa kanilang dalawa ni Jiyeon. Ramdam kong galit pa rin ang bestfriend ko. Hay, what a love life they have.
“Patawarin mo na ko Jiyeon. Please? Gagawin ko lahat matawad mo lang ako.” Narinig kong sabi ni Myungsoo.
Napatingin naman si jiyeon. “Kahit ano?” tanong niya. Mukhang may binabalak ang bestfriend ko a.
Tumango lang si Myungsoo na parang puppy. Jiyeon clapped, “Okay then. Punta ka dun sa counter. Tulungan mo umorder si Tao para sa amin.”
I smirked. Mana pala saken tong bestfriend ko e. Mukhang may natutunan saken. Well I have to admit, I like her plan.
Nanlaki naman ang mata ni Myungsoo, “What?! Are you kidding me?” he gasped in disbelief. Umiling si Jiyeon, “No. I’m serious.”
“No way! Ayokong gumawa ng bagay para sa mga kasama mo!” pagtanggi ni Myungsoo. “Okay. Wag na lang tayo magpansinan. Madali naman ako kausa e.” sabi naman ni Jiyeon.
I heard Myungsoo sighed, “Okay. I’ll do it.” With that, tumayo na si Myungsoo sa pagkakaupo niya sabay punta sa counter. Nakita na naming tinutulungan niya si Tao. Kitang-kita rin naman na confuse si Tao.
I smiled at the view, “Iba ka rin pala friend.” Bulong ko kay Jiyeon. “We’re the same.” sagot niya the we both laughed.
“Mukhang mahal na mahal ka niya. Tingnan mo, gagawin ang lahat mapatawad mo lang siya.” Sabi ko. Natigilan si Jiyeon but then smiled, “I know and I’m proud na boyfriend ko siya.” Sagot naman niya.
Ilang sandal lang, bumalik na si Myungsoo together with Tao. Inilapag nila yung mga pagkain naming sa table. “weeeee. Pagkain!” biglang may sumigaw na excired na excited. Sino pa bas a tingin niyo yun? Di ko ba nasabi? Si Xiumin yun, ang pinakamatakaw samin.
I rolled my eyes, “Di masyadong halatang gutom ka.” I teased. He pouted, “Bakit ba, dib a kayo gutom?” he snapped.
“Gutom din. Iba nga lang ang pagkagutom mo. Parang may alaga ka sa tiyan.” Biglang sabi ni Chen.
Yun oh! Ang galling babanat! Sapul na sapul si Xiumin takaw.
“Myungsoo, order mo rin kami.” biglang sigaw ni Sunggyu sa kanilang table. Myungsoo rolled his eyes, “Umorder kayo ng sarili niyo.”
“Ha? Bakit sila inorder mo. Kami tong mga kaibigan mo, di mo man lang mapagsilbihan?” Woohyun pouted. “I only did that for my girl.” Simpleng banat ni Myungsoo.
“Ano? Galit ka pa rin ba?” bigla ko naming narinig si Myungsoo ulit na tinatanong ang bestfriend ko. Nakita kong nag-smile si Jiyeon sa kanya, “Hindi na syempre.” Ngumiti si Myungsoo, “Tara, kain tayo sa ibang table. I want to spend my whole lunch time with you alone.” rinig kong sabi niya.
Jiyeon looked at me, “Okay lang b?” tanong niya. Tumango ako, “Okay na okay. Go lang, paniguradong miss na miss niyo na ang isa’t isa.” sabi ko with a giggle.
Jiyeon chuckled. Tumingin siya kay Myungsoo, nag-smile then nodded. With that, nagpunta na sila sa ibang table at doon nglandian este nag-usap.
I smiled at the scene. I ban a pag-inlove. Di mapigilan mahiwalay sa isa’t isa.
“Mukhang may naiinggit.” Bigla naman may nagsalita. Napalingon ako sa pinanggagalingan ng boses. As I was expected, si Chen yun. “Ano na naming pinagsasabi mo?” I raised an eyebrow.
“To be honest, mejo naku-curious ako sa’yo. Ni minsan kasi di pa kita nakikitang close sa boys well except us. What I mean is, yung makitang sweet ka sa boy. Di ko nga alam kong nainlove ka na e. Lahat kasi dinadaan mo sa biro. So, matanong kita. Nainlove ka nab a or nagka-crush man lang?” tanong ni Chen.
Inaamin ko, natigilan ako dun. Kahit kelan talaga to, lakas magpatama. Totoo naman e. lahat dinanaan ko sa biro. E ano magagawa ko? Ganon talaga ko e.
I cleared my throat, “Syempre naman nagka-crush na ko. Kung tutuusin nga, meron akong crush ngayon e.” lumabas na lang sa bibig ko yun sabay inumpisahan ko ang pagkain.
Nanlaki naman lahat ng mga mata nila. “Wait! May crush ka? Totoo?” agad-agad na tanong ni Luhan. “O baka naman nagbibiro ka na naman?” sabat ni Chen.
“Sigurado ka ba jan?” tanong ni Kris. Si Xiumin naman na bulunan ng konti but good thing nakainom na agad siya ng tubig. Si Tao naman, remained lang ang itsura niya. Parang wala lang. Bata pa nga talaga ang isang to.
I stopped eating then tumingin ako sa kanila. “Oo. Totoo sinasabi ko. May crush ako at ditto siya nag-aaral.” simpleng sabi ko.
“E sino naman kaya yun?”
Ayon! Nag-react din ang bata. Mejo napangiti ako dun a. Ang cute kasi ng pagkakatanong niya e. Normal lang ang expression ng mukha niya pero yung tanong niya may sense.
“Wait, kilala niyo ba yung bagong transferee?” imbis na sagutin ang tanong ni Tao, natanong din ako.
“Sino? Yung Yixing ang pangalan na may palayaw na Lay? Yung gwapo daw? Yung boyfriend ni Seohyun?” tanong ni Luhan.
O-oo n asana ako kasi lahat ng tanong niya oo ang sagot kaya lang parang nabingi ako sa huling tanong niya. Ano daw? Pwede pakiulit?
“Yung boyfriend ni Seohyun?”
“Yung boyfriend ni Seohyun?”
“Yung boyfriend ni Seohyun?”
OKAY! TAMA NA! ALAM KO NA! PAULIT-ULIT TALAGA?!
“Boyfriend ni Seohyun? You mean… the School Princess Seohyun?” tanong ko. Walang sumagot saken instead nakita kong may tinuturo sa likod ko si Xiumin. Sinundan ko naman ang turo niya.
Yung mundo ko parang gumuho. Yung puso ko parang ayaw nang tumibok. Yung katawan ko ayaw nang gumalaw. Parang natigilan ata yung paligid ko. Parang di ko na mapansin ang nasa paligid ko bukod sa nakikita ko sa harapan ko.
Sa di kalayuan, si Lay naglalakad. Ngingiti n asana ako kaya lang may nakita pang di kanais-nais ang mga mata ko. Si Seohyun din naglalakad sa tabi niya at hindi lang yun, magkahawak pa sila ng kamay. Yes, they’re holding each other’s hand while smiling happily.
Bakit ganon? Ito ang una, unang beses na nagkainteres ako sa lalaki kaya lang TAKEN na? Ang sama naman ng pagkakataon saken. Ngayon lang ako magkakagusto sa lalaki bakit hindi pa yung single na lang? Bakit ganon?
BAKEEEEEEEEET?!!!!!!!!!
CHAPTER 4
Lay + Seohyun = Couple
Oo na, alam ko na. Kailangan pa ba ipamukha saken? Nakakainis na a. Grabe, hindi ko talaga inaasahan to. Kung anong saya ko kanina siya namang pagkaguho ng mundo ko ngayon.
*Sigh* Mukhang may ibig sabihin talaga ang pag-istorbo ng kambal ko kanina. Dahil don pa lang, wala ng magandang nangyari saken. For sure, tuloy-tuloy na to. Tuloy-tuloy na pagkabwiset!
"Uy Hyesu, anong nangyari sayo?" bigla naman tanong saken ni Xiumin at naging dahilan ng pagbalik ko sa realidad.
I only sighed.
"Bakit parang naguho ata ang mundo mo?" tanong ni Chen. Oo, gumuho nga. "Wait, wag mong sabihing siya yung tinutukoy mong crush?" dagdag niya.
"What?! Hindi a. Hindi siya yung crush ko. Single pa yun noh!" Ako na magaling magsinungaling. Ako na talaga!
"Kung hindi siya, sino?" tanong ni Kris. Nagkibit-balikat ako, "Secret ko na yun."
"Pero tingnan mo sila oh, bagay na bagay." banat ni Luhan.
Tumingin ulit ako sa kinaroroonan nila Lay at parang tila may kirot akong naramdaman sa puso ko. Tama si Luhan, bagay na bagay nga sila. Isang gwapo't isang maganda. Kung ako ang katabi ni Lay, siguradong ang panget tingnan. Sino ba naman ako kumpara kay Seohyun di ba?
Alam niyo kasi, si Seohyun ay isa sa pinakasikat dito sa school. Actually, tatalo sila. Yung isa is si Taeyeon and the other one is Tiffany. Tatlong Maria kung tawagin. Parang birhen daw kasi ang kagandahan. Noon pa man magkakaibigan na yang tatalong yan. Balita ko nga magkababata sila. Balita ko rin lahat sila mababait. Si Seohyun ang pinaka-bata. Parehas lang kami ng year. Si Taeyeon at Tiffany naman 3rd year na. Narinig ko rin sa sabi-sabi na si Seohyun ang pinakamabait sa tatlo. Silang tatlo ang tinaguriang Princesses ng University na to. Hayy! O di ba wala akong laban?
Ibinalik ko na ang tingin ko sa pagkain ko pero napansin kong may nakatingin saken. Inangat ko ang ulo ko para makita kung sino. Gaya ng inaasahan ko, si Chen. Nakatingin lang siya saken habang nakangiting di maipaliwanang. Nag-umpisa na naman ang pagiging observer ng isang to.
I ignored him then focus on my food again. Ayoko na munang makipag-usap sa kanya. Alam ko namanng pansin niya yung mga kinikilos ko e. Di man niya sabihin, alam kong gets niya na ko.
Natapos and lunch ng hindi ako nagsalitang muli. Naghiwa-hiwalay na ulit kami para pumasok sa mga remaining classes namin. Ngayon, kami na ulit ni Jiyeon ang magkasama. Nagkukwento siya pero hindi naman ako makapag-focus sa mga sinasabi niya dahil hanggang ngayon lutang pa rin ang pag-iisip ko. Ewan ko ba. Simula kasi ng makita ko si Lay with Seohyun, nawala na ko sa sarili ko.
"Hyesu, wait!" bigla akong napahinto sa paglalakad ng bigla kong marinig ang tawag ni Jiyeon saken. "Bakit?"
"Dito yung classroom natin oh. Lumalagpas ka na." sabi niya habang tinuturo yung pinto ng classroom namin na ngayon as nasa harapan niya.
"Uh-oh.. Oo nga no. Pasensya na." yun lang ang nasabi ko sabay pasok na sa classroom. Hinatak naman ni Jiyeon ang braso ko that made me stopped on walking then looked at her.
"Okay ka lang? May problema ka ba?" nag-aalalang tanong niya. Umiling ako, "Wala." sabay iwas ng tingin.
"Sigurado ka?"
I just nodded. Ayoko na kasi magsalita ulit e. Wala na kong gana. Parang nanghihina na ko na ewan.
"May nangyari ba kanina?" tanong niya ulit. Umiling ako, "Wala to. Wag mo kong alalahanin. Pagod lang ako." sabi ko sabay pilit na ngiti.
Tiningnan niya ko ng may pagtataka sa mukha. "Parang may iba sa ngiti mo." komento niya.
I tried my best to laugh, "Ano ka ba! Nahihibang ka na ata e. Tara na nga baka mamaya dumating na Prof. natin." sabay hinatak ko na siya papasok sa classroom.
At yun nga. Pagkaupo na pagkaupo namin, dumating na nga si Mr. Kim. The whole time in the class, wala akong sa wisyo kaya naman lumilipad ang utak ko. Nakatingin lang ako kay Mr. Kim pero walang pumapasok sa utak ko sa kahit anong sinasabi niya. Kumbaga, nadun ako na parang wala rin. Gets niyo ba?
Sa mga sumunod na classes ko, ganon pa rin ako. Pumasok ako pero ang utak ko nasa ibang lugar. Pwede bang pakihanap?
Pagkalipas ng ilang oras, sa wakas tapos na rin ang class time. It's now time para umuwi na ang lahat ng estudyante. Tumayo na ako at inihanda ko na ang sarili ko sa pag-uwi.
"Hyesu, una na ko a. Aalis pa kami ni Myungsoo e." paalam ni Jiyeon. Tumango lang ako. Gusto ko man siya makasama, hindi pwede. Bagas kasi sa mukha niya ang excitement ee. Kailangan ko pa naman ng makakausap. Hayy!
Pagkaalis ni Jiyeon, naglakad na rin ako palabas. Kung sa bagay, wala rin naman akong gana umalis ngayon e. Parang nanghihina na ko. Sa totoo lang, ngayon ko lang to naramdaman at hindi ko ma-identify kung ano to. Help please?
"Ay, tokwa!" bigla akong napasigaw. Alam niyo kung bakit? May bigla kasi akong nakitang panda. It's Tao. Kung di niyo naitatanong, mukha siyang panda dahil sa dark eyes niya. Pero ang cute niyang panda!
"Hello ate Hyesu!" nag-wave siya with matching wide smile on his face. I raised my eyebrow, "Ano ginagawa mo dito?" tanong ko.
He only stared me habang nagsalubong ang mga kilay niya. "Nakalimutan mo agad?" tampo niya.
"Ha?" Sorry but I'm really clueless right now.
"Sabi mo kanina ililibre mo kong cake ngayon di ba?" paalala niya. Then it hit me, "Oo nga pala!"
Napangiti siya, "Nalala mo na? Ano, tara na?" masiglang tanong niya.
"Umm.. Tao, pwede bang sa ibang araw na lang? Ano kasi ee. umm.. ano.." Tae naman oh! Bakit hindi ko masabi? Tsk!
Nakita kong nagbago ang expression ng mukha niya. Mula sa masigla naging malungkot. Yumuko siya, "Sige, wah mo na lang ako ilibre. Sana sabihin mo na lang na ayaw mo kaysa naman nagpapakandahirap ka pa mag-isip ng ieexcuse mo saken. Alis na ko, bye!" sabi niyang mahinahon.
Aalis na sana siya pero pinigilan ko siya sa paraan ng paghawak sa braso niya. "Eto naman! Binibiro lang kita. Sabi ko na nga ba ganyan ang magiging reaction mo e. Kaw talaga! Tara na! Lilibre na kita ng favorite mong cake!" sabi kong ngiting-ngiti. Oy, hindi fakw ang smile ko a. Natuwa lang ako sa reaction nitong batang to. Ang cute e. It's really hard to resist him. Kahit papano nawala din ang lungkot na nararamdaman ko dahil sa isang to.
Nakita ko ring ngumiti ang panda ko. "Totoo ba yan? Di ka nagbibiro?" tanong niya.
Hinimas ko ang baba ko na parang nag-iisip. "Wait lang, pag-iisipan ko." then pasimpleng tingin sa kanya. I saw him frowned.
I can't help it but burst into laughter. "Psh! Nagbibiro lang ako. Tara na. I more willing to treat you a piece of cake. Come on bago pa magbago isip ko."
Ngumiti siya at tumango. With that, naglakad na kami palabas ng school. Ilang sandali lang, narating na namin ang favorite Cake Shop namin. Oo, favorite nga namin. Madalas kami kumain ng panda ko dito. Ang hilig kasi kumain ng cake neto e. Wagas maglaway sa cake. Haha!
So, eto na nga. Nandito na kami nakaupo sa favorite place namin sa loob ng shop, sa may bandang dulo. Oo, pati place may favorite din kami. Ganyan talaga kami pero gusto ko lang liwanagin na walang anumang namamagitan samen. Para lang kaming magkapatid neto ni panda.
"Ate, 2 pieces of cake and 2 mango shake please." sabi ko kay ate na lumapit samin. Ngumiti siya, "Kaw talaga. Di mo naman na kailangan sabihin ang orders niyo. Alam ko na yan ee." sabi ni ate.
"E bakit mo pa kami nilapitan?" tanong ko. "Gusto ko lang malaman kung may idadagdag pa kayo. Well, I think wala naman. Una na ko. Wait niyo na lang orders niyo." then umalis na si ate.
After some moments, dumating na rin ang orders namin. At syempre, nilantakan agan ni panda nag cake niya. Sabi naman sa inyo e, basta cake di niya mapigilan maglaway. Natawa lang ako at napailing.
Uumpisahan ko na sana ang pagkain ko kaya lang may biglang tumawag saken. "Hyesu? Is that you?"
I looked up at talaga namang nagulat ako. Si gwapo I mean si Lay nandito? Ewan ko pero parang bumalik ang full energy ko. Yung ngiti ko hanggang tenga e. Parang gusto na nga lumagpas. Grabe talaga. Parang mawawarat na nag mukha ko sa sobrang laki ng ngiti sa mukha ko.
Magsasalita na sana ako kaya lang may biglang umentra na boses. "Babe, let's sit there."
Bwelo pa lang, nanghina na ko. Babe? Hayy!
Of course, kanino pa bang boses galing yun? Kay Seohyun, wala nang iba pa. Yung ngiti ko, biglang napanaw after I saw her at my sight.
"Who is she?" biglang tanong ni Seohyun kay Lay at syempre ako ying tinutuloy niya sa tanong niya.
"Oh! She's Hyesu, my new friend." tumingin naman saken si Lay. "She's Seohyun, my girlfriend."
Ouch! Sapul na sapul heart ko dun. Kung saken friend lang sa kanya nadagdagn ng girl sa unahan. Pwede bang dagdagan mo rin yung akin? Girl din naman ako a?
Nakita kong nag-smile si Seohyun and nag-wave pa saken. "Hello! I'm Seohyun. Nice to meet my boyfriend's friend."
Hayy! Napakaamo ng boses niya at natural na mabait. Hindi ko pa siya nakakasama pero ramdam ko kung gaano siya kabait. Hindi ko tuloy magawamg mainis sa kanya.
I smiled back, "Hello din."
"Umm.. Una na kami a. Kakain na rin kasi kami ee." sabi niya. Tumango lang ako at yun nga, umalis na sila at umupo sa kabilang table.
I sighed. Tumingin ako sa harap ko. Si Tao, busy pa rin sa pagkain. Hindi lang man nakisabat sa usapan namin. Iba talaga tama neto sa cake. Kung baka sa lasenggero na ang bisyo ay alak, siya naman cake ang bisyo.
Maya-maya lang, nakita ko ng kumakain sila Lay. Ang sweet nila super. Nagsusubuan pa sila. Si Lay, pahid sa cake na nasa labi ni Seohyun tapos ngingiti si Seohyun. Kwentuhan na nakatingin sa mga mata ng isa't isa. Para lang akong nanonood ng movie. Kulang na lang kiligin ako kaya lang hindi ko magawa.
Tumingin ulit ako sa harap ko. Aba naman! Tapos na kumain ang alaga kong panda. Guess what? Nakatingin siya saken. Ay mali, sa cake ko pala. I raised an eyebrow at him.
"Ayaw mo na ng cake mo? Akin na lang." sabi niya. Napanganga ko. Grabe talaga tong alaga ko. Iba kong malulong sa bisyo e.
"Tapos ka na di ba?" tanong ko. Tumango siya. I stood up, "Tara na. Alis na tayo."
"Ha? Hindi mo pa nga nagagalaw yung cake mo e. Sayang kaya!"
I rolled my eyes then tumingin sa counter. Sinenyasan ko lang si ate waitress. Lumapit naman agad siya. "Pakibalot na lang ang isang to."
Tumango si ate at kinuha ang cake ko. Maya-maya lang bumalik na siya na may plastic na hawak at iniabot saken. Inabot ko naman ang bayad. "Salamat sa pagbisita. Balik kayo ulit." sabi ni ate.
"We will." sagot naman ni panda. Tapos nun, umalis na si ate at bumalik sa counter.
Lumigin ako kay panda, "Oh, take out mo na lang yan." ibinigay ko sa kanya yung cake ko na naka-plastic. "Ha?"
I rolled my eyes pero pinilit kong kunin niya. Aba syempre, hindi tumanggi ang gaga. Cake ba naman ee.
Humigop lang ako ng konti sa shake ko bago tumayo at tuluyan ng lumabas ng shop. Sumunod naman agad si Tao. Gusto ko man magpaalam kay Lay pero mukhang masyado na siyang busy sa girlfriend niya. Ayoko namang istorbuhin ang time nila together. Ayokong maging kontrabida sa buhay nila o ng kanino man.
"Ate, salamat sa cake a." sabi bigla ni Tao habang naglalakad kami pauwi. Tumango lang ako, "No prob."
"Teka, bakit pala di ka kumain?" tanong niya. "May nangyari ba?" dagdag pa niya.
Ay! Anak ng! Talaga namang hindi niya napansin sila Lay kanina. Sinasabi ko na nga ba e. Pagdating talaga sa cake, nag-iiba mundo netong pandang to. Yung bang parang may sariling mundo na siya lang ang nakatira. Tsk!
"Walang nagyari. Gusto ko lang ishare sayo ang cake ko." sabi ko. "E bakit hindi mo na lang pinakain saken sa loob ng shop?"
"Kasi gusto ko ng umuwi. So ngayon, umuwi ka na sa inyo ng maenjoy mo yang cake."
"Ha? Ihahatid pa kita." reklamo niya.
"Wag na. Ayoko may kasabay pauwi."
"Sigurado ka?"
"Oo."
"Psh! Hatid na kasi kita."
"Gusto mo bawiin ko yang cake pag nagpumilit ka pa ha?"
Umiling agad siya gaya ng inaasahan ko. "Hindi na. Sige, alis na ko. Bye ate! Salamat ulit and good night na din. See you tomorrow." pagtapis niya sabihin yan, tumakbo na agad paalis.
Akalain mo nga naman. Gagawin ang lahat, wag lang mawala ang cake niya. Tsk! Tsk! Tsk!
Ilang minuto lang, narating ko na nag bahay namin. Pagkapasok ko sa loob, nakita kong nakaupo ang kambal ko sa sofa habang nanonod ng TV. I tiredly sat next to him. Pero hindi siya lumingon saken at ipinagpatuloy ang panonood.
Nagkaroon ng maikling katahimikan between the two of us. Hanggang sa bigla ako nagsalita. Wait, nagtanong pala.
"Kuya, naexperience mo na ba mainlove?"
Hindi pa rin siya lumingon pero sinagot naman niya ko. "Hindi pa."
I sighed, "Sige kuya. Tulog na ko." tumayo na ko para maglakad pataas sa kwarto ko pero narinig ko ulit siya nagsalita.
"Hindi ka ba kakain?" tanong niya.
"Hindi. Di naman ako gutom e." ipagpapatuloy ko na sana ulit ang paglakad ko pero nagsalita ulit siya.
"Kung gusto mo magkwento, handa ako makinig. Wag kang mahihiya."
There was a long pause bago ako makapag-respond sa kanya.
"Good night."
Yun lang ang nasabi ko at tumakbo na sa kwarto.
CHAPTER 5
Kasalukuyan akong nakahiga ngayon dito sa kama ko. Balak ko ng matulog kaya lang kahit ilang beses ko ipikit ang mga mata ko, di talaga ko matulog.
Ngayon, nakamulat lang ang mga mata ko habang nakatitig sa kisame. Sa totoo lang, blangko ang utak ko ngayon. Di naman totally na blangko, kumbaga mejo naguguluhan.
You wanna know the reason why?
First, parang nagbago ako ngayon. Hindi ko alam kung anong eksaktong nagbago saken pero there's something wrong with me.
Second, parang ang saya ko na hindi. Yes, masaya ko dahil nakilala ko na si gwapo pero parang nawala saya ko ng makita kong kasama niya si Seohyun especially kanina sa Shop. Hindi ko alam pero parang ang sikip sa dibdib.
Third, si kuya. Oo, siya nga. Parang kakaiba siya ngayon. Di niyo ba napansin? Well, pansin na pansin ko. Parang sobrang seryoso niya ngayon. Alam niyo kasi, hindi naman siya ganyan. Madalas niya nga ko asarin di ba? Ano kaya nangyari dun? Feeling ko tuloy ibang tao kausap ko kanina. Alam niyo yun? Basta, iba talaga siya ngayon ee.
And lastly, well this is actually a question. Bakit parang iba tibok ng puso ko everytime I see Lay? Yung heartbeat ko, hindi siya normal. Oh well, inaamin ko naman na nalaglag panga ko sa kagwapuhan niya at crush ko siya. Honestly, siya ang kauna-unahang lalaki na pinag-interesan ko. It's not what you think, I mean siya lang yung first guy na na-attract ako. Gets niyo ba? Pero bakit ganon? Bakit parang hindi lang crush yun? Bakit parang inlove na ko sa kanya? Kung inlove man ako, well first time ko to. Tingin niyo ba inlove na ko sa kanya? So ano yun, love at first sight?
Hayy! Okay lang naman kung na-love at first sight ako sa kanya ee. Ang kaso mali. Maling-mali. Maiinlove lang ako, sa maling tao pa. May girlfriend na siya so dapat hindi ko na guluhin di ba? Ayokong manggulo ng isang relasyon kaya kung ano man tong nararamdaman ko, ngayon pa lang ititigil ko na. Iyon naman talaga dapat kong gawin di ba?
I sighed then closed my eyes. Kahit gaano kahirap, pinilit ko ang sarili ko na matulog. Good thing, nagawa ko naman. Yun nga lang, mga past 2am na un pero at least nakatulog na.
---
Kinabukasan. Tulad ng dati, ang kambal ko ulit ang gumising saken. Ewan ko ba, di talaga ko sanay gumising ng maaga e. Maaga man o late na ko matulog, ganon pa rin.
Nagising naman agad ako. Pasalamat siya, di ako nananaginip kung hindi makakarinig na naman siya saken ng sermon.
"Good morning!" I greeted him. Inikot lang niya ang mga mata niya sabay sabing, "Bumaba ka na nang makakain na tayo ng breakfast." pagkasabi niya non, lumabas na siya ng kwarto at bumaba na.
"Psh! Siya pa rin ang Sungyeol na kilala ko dati. Bakit ko ba naisip na parang nagbago siya? Tsk! I guess I'm wrong again." I mumbled myself bago ako sumunod sa kanya sa baba.
Pagkababa ko, nakita ko siyang nakaupi na sa usual place niya. Ako naman, lumapit sa kanya then sat across him.
Di pa man ako nakakaupo e nagsimula na kumain tong taong to. Ano pa nga ba inaasahan ko? Natural, di ako hihintayin neto! Napaka-sweet na kuya. Hayy!
Since inumpisahan na rin naman niya ang breakfast niya, inumpisahan ko na rin ang akin. Nakakaisang subo pa lang ako e nagsalita na siya which made me stopped from eating.
"May nangyari ba sa'yo kagabi?"
Napatingin ako sa kanya pero hindi naman siya nakatingin saken. Naka-focus lang siya sa food niya pero alam kong hinihintay niya ang isasagot ko.
"Walang nangyari. Mejo napagod lang. You know, pag si Tao kasi nakasama mo nakakapagod talaga. Isang taon lang ang agwat namin pero parang super isip bata pa ng isang yon!" sagot ko na natatawa.
Tinignan niya lang ako na parang may laman o kumbaga, parang may nais ipahiwatig. Natigilan ako. Nawala yung ngiti sa mga labi ko.
"Bakit ganyan ka makatingin?" tanong ko sabay yuko at subo ulit.
"Kung makatawa ka, kala mo totoo."
Sa sinabi niyang yon, lalo akong natigilan. Para akong nanigas sa kinauupuan ko. Tawa ko daw hindi totoo? Parang imposible. Lahat ng tawa ko totoo at kilala ako as 'Always happy girl'. Alam niyo naman yun di ba? Sabihin niyo nga, fake ba talaga yung tawa ko kanina?
Tatanungin ko sana tong si Sungyeol about dun kaya lang bigla siyang tumayo. "Bilisan mo jan, mauna na ko." tapos nun, umalis na siya.
I made a face. Iwan ba naman ako dito? Binilisan ko na lang ang pagkain ko then followed him.
"Sungyeol, wait lang!" I tried to catch him and luckily, naabutan ko naman siya. "Grabe ka, di mo lang man ako hinintay." sabi kong mejo hinihingal.
"Ewan ko sayo." then umalis na ulit siya.
Aba, ano nangyari don? Grabe a, kala mo di ko kakambal kung makaasta e noh? Kakainis lang siya!
Sinundan ko pa rin siya at syempre naabutan ko siya ulit. "Hoy, ano ba nangyari sa'yo? Bakit ba ang badtrip mo ngayon?" tanong ko.
Tiningnan niya ko at alam niyo kung anong sinabi niya? Yung sinabi niya, talaga namang sapul ako!
"Nababadtrip ako kasi ang FAKE mo!" tapos alis na ulit siya.
Hindi ko na ulit siya nahabol kasi parang nahirapan ako gumalaw after kong marinig yung sinabi niya. Ano daw? Ako? Fake? Bakit naman?
---
Ngayon, nandito na ko sa classroom. Wala pa rin Jiyeon. Siguro busy pa siya sa boyfriend niya. Hayy!
Dahil nga wala pa bestfriend ko, bigla na naman pumasok sa isip ko yung sinabi ng kambal ko. Fake daw ako ee. Gusto kong mainis pero bakit parang tinamaan ako don? Alam mo yun? Sapul na sapul e. Nakakainis lang kasi parang feeling ko mas naiintindihan niya ang nararamdaman ko kaysa sa sarili ko. Ewan ko, gulong-gulo talaga ko e.
Maya-maya, may bigla akong naramdaman na kumalabit saken. Dahil don, I snapped out all my thoughts on my head. Lumingon ako sa taong kumalabit saken.
"Good morning Hyesu!" ngiting bati ni Lay.
Oo, siya nga yung kumalabit saken. Hindi ko napigilan ang sarili ko kaya naman napangiti ako. "Good morning din Lay." Hayy! Ewan ko ba, alam ko namang mali tong nararamdaman ko e. Pero kasi naman e. Di ko siya kayang di pansinin. Siguro naman, hindi masamang maging friend niya di ba?
"Where's your friend?" tanong niya then umupo na siya sa chair niya.
"Who?"
"That Jiyeon girl?"
Yung bibig ko, nag-formed ng letter O sabay tumango. Pero before ko pa sagutin yung tanong niya, narinig ko na boses ni Jiyeon.
"Hyesu!"
I turned around then nakita ko siyang masiglang umupo sa kanan ko. "Jiyeon.." yun lang ang lumabas sa bibig ko.
"Good morning Jiyeon." bati ni Lay.
"Good morning din sa'yo, Lay." ngumiti si Jiyeon sa kanya then lumapit saken ng konti sabay bulong, "Nakakaistorbo ba ko sa inyo?"
Umiling ako, "Hindi, ano ka ba."
"Sure ka? E di ba crush mo siya? Gusto mo alis muna ako?"
Umiling ulit ako, "Crush ko lang naman siya saka may girlfriend na yan."
Lumaki ang mga mata ni Jiyeon, "Ano? May girlfriend na?" mejo napalakas ata ng konti ang pagkakasabi ni Jiyeon nun kaya biglang napatingin si Lay samin.
Pilit akong ngumiti then looked back at Jiyeon, "Ano ba, hinaan mo boses mo."
"Sorry. Pero teka, sino girlfriend niya?"
Bago pa kp sumagot sa kanya, biglang nagsalita si Lay. "Is there something wrong?"
Tumingin ako sa kanya at umiling. "Wala, wala." then I looked back to Jiyeon at binulong, "Maya ko na sabihin sa'yo."
Sakto namang pagkasabi ko nun, dumating na si Mrs. Yoon. Then nag-start na class namin. Di ko na ulit nakausap si Lay at kahit si Jiyeon. Naka-focus na kasi sila sa class. Sa akin naman, gusto ko man mag-focus ayaw naman ako sundin ng utak ko. Parang lumulutang kasi isip ko e. Basta, parang walang gana makinig sa kung anuman ang sinasabi ni Mrs. Yoon.
Natapos ang first class ko na wala akong natutunan. Wala talaga e. Absentminded ako ngayon.
Ilang oras lang, narinig ko na ang bell for lunch. Well, this is my favorite time. Sino ba namang ayaw di ba? Plastic lang yun kung meron man.
Pagkalabas namin ni Jiyeon ng classroom, nakita naman naming nag-aabang na si Myungsoo sa may pinto. "Hi, babe." the he kissed Jiyeon on the cheek. Tsk! Sobrang sweet, pwede na silang langgamin!
Nakita ko namang ngumiti si Jiyeon. Hayy! Iba na inlove! Tumingin siya saken, "Tara na?"
"Mauna ka na, magsi-CR pa ko e. Dun na lang tayo magkita." sabi ko.
Tumango siya then umalis na sila ng lover niya. Pagkaalis na pagkaalis nila, dumeretso na ko sa way papuntang CR.
Nakakailang hakbang pa lang ako, may bigla namang nahagip ang mga mata ko. Nakita kong hinalikan ni Hoya (one of my twin brother's friend) si....
Wait! Si Seohyun? Yung girlfriend ni Lay? Yes, siya nga! Hinalikan ni Hoya si Seohyun sa cheek. Well, it's only a peck pero kahit na. Nagtago naman agad ako. Ilang sagit lang, nakita kong tumatakbo si Seohyun palayo.
I shook my head. Malamang ninakawan ni Hoya ng halik yun. Tsk! Napakababaero talaga ng lalaking yon! Kahit may boyfriend na yung tao, nagnanakaw pa ng halik. Pano kaya naging kaibigan ng kambal ko yun?
I shrugged that thought off of my head then ipinagpatuloy ko na ang lakad papuntang CR. Sakto namang paghakbang ko ng paa ko, bigla akong nadulas. Napapikit na lang ako, naghihintay na makaramdam ng sakit. Luckily, may nakasalo saken. Pero sino?
Dahan-dahan, iminulat ko ang mga mata ko. Guess what? Nakita ko ang demonyo sa harapan ko, nakangiti. Oo, demonyo nga. Sino pa ba? E di si Hoya! Bwiset lang.
Dali-dali ko siya tinulak palayo saken dahil ayokong malapit siya saken. Sa totoo lang, ni makita tong taong to ayoko din e.
"Wow! Makatulak ka a. Pasalamat ka nasalo kita. Sexy ka pa naman. Sayang lang kung mabalian ka." sabi niyang may ngiti pa rin sa mukha. Pero ngiting demonyo yun.
I glared at him saka iniwan siya ng walang sinasabi. Ayoko siyang kausap, okay? Ang babaero na nga, manyak pa. Pambwiset ng araw! Hindi ko siya nilingon hanggang sa marating ko ang CR.
CHAPTER 6
After ko mag-CR, dumeretso na ko sa canteen para makipagkita sa mga friends ko. Sa hindi inaasahan, nakasabay ko pa ang nagsisimulang sumikat na couple dito sa school. Sino pa ba? E di si Lay at Seohyun.
"Hello Hyesu." bati ni Lay with smile. I smiled back. Shit lang! Ang gwapo niya talaga! Hayy! Ano ba to! May girlfriend na nga yung tao, pinagnanasahan ko pa. Aish!
"Hello Hyesu!" this time, si Seohyun naman yung bumati saken.
Wow a! Close na ba kami? Nakita kong nakangiti siya saken. Hindi maipagkakaila, ang ganda niya talaga at bagay na bagay sila ni Lay. At alm niyo ba, iyon ang kinanainis ko kasi kahit anong gawin ko, di ko siya malalamangan.
Ngumiti na lang ako, "Hello din Seohyun."
"Gusto mo sabay ka samin maglunch?" tanong pa niya.
Ayan din ang ayoko sa kanya. Ang bait-bait. Anh hirap tuloy magalit sa kanya.
Umiling ako, "Naku hindi na. Hinihintay na rin ako ng mga kaibigan ko e. Next time na lang siguro but thanks sa pag-alok."
Ngumiti ulit siya, "O sige. Sana makasabay ka rin namim next time. Di ba babe?" tumingin siya kay.
Tumingin din ako kay Lay at nakita ko siyang ngumiti saken at tumango. "Asahan ko yung next time ha?"
Napatango na lang ako sa kanya. Ang gwapo e. Ang hirap tumanggi. "Sige next time. Una na ko, bye!" nag-wave muna ako bago ako umalis.
Habang naglalakad ako papunta sa usual place namin ng mga friends ko, napalingon ulit ako sa likod ko. Ayon! Kumirot na naman ang puso ko. Nakita ko silang nakaupo na at nagngingitian. Dapat nga mas maging masaya ko di ba? Dapat masaya na ko kasi alam kong mabait ang naging girlfriend ng kauna-unahang crush ko. Pero bakit ang hirap maging masaya.
BUUUGGSSSS!
Dahil sa hindi ako nakatingin sa dinadaanan ko, may bigla akong nabungo. "Sorry." sabi ko habang nakayuko.
"It's okay babe." sabi ng nabunggo ko.
Ano daw? Babe? What the?! Napaangat ang ulo ko after kong marinig ang word na yun. Nanlaki ang mga mata ko. Putek! Si Hoya na naman. Ano bang nangyayari sa mundo ngayon? Lumiliit na ata e. Dalawang bese na nagtatagpo ang landas na namin a. Bwiset lang!
I rolled my eyes, "Babe your face!" pagkasabi ko nun, dinaanan ko na siya with matching tabig pa sa braso niya. Kaasar e! Panira ng araw. Sira na nga, lalo pang sisirain!
I could see him smirked at the corner of my eyes but I don't care. Kahit buong araw niya pang wag tanggalin yang smirk sa mukha niya. Pake ko ba?
Nakasimangot akong umupo sa pwesto ko pagkadating ko kala Xiumin.
"Oh? Ano nangyari sa'yo?" tanong agad ni Xiumin. "Si Hoya kasi nakakabwiset yung pagmumukha."
"Psh! Di ka pa nasanay."
"Sanay na sanay na nga e! Sa sobrang sanay, nakakasira ng araw."
Nagulat ako kasi biglang tumawa si Chen. Napatingin ako sa kanya, "Ano nangyari sa'yo? May nakakatawa ba?"
"Oo, ikaw."
Inirapan ko nga, "Ewan ko sa'yo Chen. Kahit kailan talaga ang hirap mo intindihin."
"Nagsalita ang hindi."
Natigilan ako dun. Ano daw? Tiningnan ko siya ng masama, "Anong gusto mong sabihin?"
He shrugged, "Wala naman."
Nakatingin pa rin ako sa kanya pero nakangiti lang siya saken. Hindi ko mapaliwanang yung ngiti niya. Iba e. Iba talaga.
"Hoy, tigilan niyo na nga yan. Kumain na lang tayo." sabat ni Luhan. "Tama, tama! Kain na lang tayo!" sang-ayon ni Xiumin.
Binatukan ko nga.
"Aray! Bakit mo ko binatukan?"
"E ang takaw mo e! Puro na lang pagkain nasa isip mo."
He pouted. I just rolled my eyes.
"Ano ba! Kumain na lang tayo pwede?" sabi ni Kris. Tumango ako at tumingin kay Tao, "Oh, alam mo na gagawin mo."
Hindi ko na kailangan pang ipaliwanag, tumayo na agad si panda at umorder ng pagkain namin. Ilang sandali lang, bumalil na siya at kumain na kami.
---
Pagkatapos ng lunch, si Jiyeon na ulit ang kasama ko.
"Hyesu."
"Hmm?"
"About dun sa girlfriend ni gwapo, si Seohyun ba yung tinutukoy mo? Nakita ko kasi silang magkasama kanina at ang sweet pa sa isa't isa."
Wow a! Ang sakit nun! Sapul na sapul ang heart ko!
"Oo, siya nga." walang gana kong sagot.
"Okay ka lang ba?" I nodded at her question.
"Sure ka? Parang ang tamlay mo pagkatapos kong banggitin yun?" tanong niya pa.
Tumingin ako sa kanya at ngumiti ng malawak. Kahit tila ko ewan ayos lang. Mapakita ko lang na okay ako. "Ano ka ba! Okay na okay ako noh! Badtrip lang talaga ko kay Hoya kanina!" Ayon! Nakahanap ng dahilan. Ang galing kp talaga magsinungaling.
"Oh? Ano naman ginawa ni Hoya?"
"Ilang beses ko na kadi nakakabangga yun ngayong araw e. Nakakasira lang ng araw. Alam mo namang iwas ako dun di ba?"
"Ahhh! Hayaan mo na yun. Tara na, baka ma-late pa tayo." hinila niya na ko papasok sa classroom at hinayaan ko na lang siya. Wala na rin naman akong gana magreklamo ee.
---
Rinig na ang tunong ng bell sa buong school. It's now time para umuwi. As usual, sinundo na naman ni Myungsoo ang bestfriend ko. Ano pa bang bago di ba?
So eto ako ngayon, naglalakad mag-isa pauwi. Maya-maya, bigla akong napahinto. Parang ayoko pa kasi umuwi. Naisipan ko na lang dumeretso sa mall. Namiss ko rin mag-ikot-ikot dun. Mga ilang weeks na rin akong di napupunta dun ee.
Pagkarating na pagkarating ko sa mall, pumunta agad ako sa ladies section. Syempre, babae ako e. Yun talaga pupuntahan ko. Alangan namang mens section di ba? DUH!
Tumingin-tingin lang ako dun ng mga damit. Hanggang tingin lang naman ako e, wala kong budget e. Saka na lang pag nagkapera na. Kailan kaya yun? Hayy!
Habang tumitingin ako ng mga damit, may bigla naman akong narinig na boses na tumawag saken. "Hyesu?"
Napaangat ang ulo ko at di ko mapigilang di ngumiti sa sight na nasa harap ko. Alam niyo na siguro kung sino siya. Sino pa ba?
"Oh.. Lay ikaw pala."
"Namimili ka ba?"
Umiling ako, "Naku hindi. Tumitingin-tingin lang ng mga damit."
"Ha? What do you mean tumitingin-tingin?" tanong niya. Halatang di niya na-gets pero ayos lang. Gwapo pa rin naman siya e.
"Ano, parang tinitingnan lang yung mga price ng damit para mapag-ipunan at mabili ko na next time."
Nag-formed ng letter O yung bibig niya then he nodded.
Ang cute! Tae talaga tong lalaking to! Kahit anong gawin tila hindi na papangit. Gwapo talaga! Makalaglag panty! Joke lang. Di naman malalaglag ang panty ko, masikip ang garter ee. Haha!
"Kumain ka na ba?" tanong niya.
Oh my god! Wag mong sabihing yayayain mo ko? Ane be? Kekeinis ke! Eeeeee kinikilig tuloy ako!
"Hyesu?" tawag niya saken.
"Eh?"
"I'm asking you kung kunain ka na?"
Umiling ako agad, "Hindi pa. Ikaw ba?"
"Hindi pa rin."
Shit! Mukhang sabay pa kami kakain neto a. Well, ayos na ayos saken yun. Wait, asan kaya si Seohyun na girlfriend niya?
"Hmm Lay, wala ka bang kasama?" tanong ko.
"Babe!"
Pareho kaming napalingon ni Lay sa pinangagalingan ng boses. At ayon nga! Si Seohyun ang tumawag sa kanya at papalapit na siya samin. Hayy! Sabi ko nga may kasama ka e.
"Oh hello Hyesu! Nandito ka rin pala."
Ay hindi te! Statue ko lang tong nakikita mo tapos may nagtayo dito para makausap mo. DUH! Syempre nandito din ako, nakikita mo nga e!
Ngumiti lang ako, "Oo. Ikaw rin pala." akala ko kasi masosolo ko na si papa Lay. Panira ka lang te!
Tumingin si Seohyun kay Lay at niyakap ang braso niya. Lintek na babae to a! Nakakainis na a! "Babe, tara na. Nagugutom na ko e." Tumango naman si Lay, "Sige." then tumingin siya saken, "Di ba hindi ka pa kumakain?"
I nodded.
"Gusto mo sumama samin?"
"Oo nga sama ka na samin. Eto na siguto yung time para masabayan mo kami sa pagkain. Gusto rin kasi sana kita makilala ng maigi. I want my boyfriend's friend to be my friend too." dagdag ni Seohyun.
Ay talaga naman! Oo na, alam ko ng boyfriend mo siya, kailangan pa ipamukha saken? Bwiset lang a! Ayoko ko maging masama kaya lang nakakainis talaga e! Hay naku! Sana masama na lang tong Seohyun na to para naman di ako makonsensya pag sinabunutan ko. Aish!
"Ano sama ka na?" tanong ulit ni Lay.
"Tara na sama ka na. Mukhang wala ka rin naman kasama e." dagdag ulit ni Seohyun. Hilig dumagdag neto e noh?
Sasagot na sana ako kaya lang may biglang nagsalita at hindi ko naman inaasahan yun.
"Sorry pero ako ang kasama niyang kakain ngayon."
CHAPTER 7
"Sorry pero ako ang kasama niyang kakain ngayon."
Bigla akong napalingon sa tabi ko. Nagulat na lang ako nang makita ko si Chen na nakaakbay na saken. Di ko inaasahan na sa kanya galing yung boses. No, scratch that. I mean, di ko inaasahan na sa kanya manggagaling yung mga salitang yun.
Nakatulala lang ako sa kanya at di malaman kung ano ang dapat sabihin. Ngumiti lang siya saken then humarap siya kala Lay at Seohyun.
"I'm Chen, Hyesu's friend." he held out a hand asking for a handshake.
Nakita kong tumitig lang si Lay sa kamay nito pero mga ilang sandali lang, iniabot na rin niya ang kamay ni Chen then shook it. "I'm Lay, Hyesu's classmate in English class. And," tumingin siya kay Seohyun, "she's Seohyun, my girlfriend."
Nag-bow naman si girlfriend at tipid na ngumiti kay Chen.
Tumingin ulit saken si Chen, "Let's go?"
"Ha?" parang nabingi ata ako.
Hinarap niya ulit sina Lay at Seohyun, "Mukhang gutom na siya. Nawawala na sa sarili e. By the way, nice meeting you guys. So pano, una na kami ah?"
Tumango lang ang dalawa sa kanya. "Sige, mukhang gutom na nga talaga si Hyesu." sabi naman ni Lay at ngumiti saken.
Shit lang! Ano ba Lay, wag mo naman ako ngitian ng ganyan. Nakakatunaw e. Bago pa man ako makapagsalita, hinatak na ko ni Chen palayo sa kanila.
Nang maramdaman kong malayo na kami sa dalawa, humiwalay ako kay Chen then I glared at him. "Bakit bigla bigla kang sumusulpot?!" I hissed.
"Aba! At ikaw pa may ganang magalit? Buti nga tinulungan kita e."
I raised an eyebrow, "Tulong? Bakit kailangan ko ba nun? Nasa panganib ba ko ha? Ano ka ba Chen! Wrong timing ka e!"
Tumingin lang siya saken sandali habang naka-cross ang mga braso niya across his chest. "Sigurado ka bang wrong timing ako?"
"Oo. Tinatanong mo pa e."
"But I guess I came in the right timing."
"Ano ba pinagsasabi mo?!"
"Okay then. I have a question for you. Kung hindi ba ko dumating, kaya mo bang sumama sa kanila?"
Natigilan ako dun. Infairness, kakaiba talaga tong taong to. Bwiset lang mga tanong niya. Kumbaga sa mga tanong sa exams, mas mahirap hanapin ang sagot sa mga tanong niya ee. Lahat ng questions niya, hindi mo makikita sa notes, libro o kahit sa internet. Pwede pakihanap ng sagot dun sa question niya para saken?
"O-Oo naman sasama ako." biruin niyo yun? Nasagot ko tanong niya but my question is, did I gave him the right answer?
"Are you sure?"
"Oo nga. Kulet a."
"Kahit makita mo silang sweet na kumakain sa harap mo, ayos lang?"
Dahil don, natigilan na naman ako. Ano ba naman to, lagi na lang ako natitigilan. May traffic ba?
"Naku Chen, tigil-tigilan mo nga ko ng mga tanong mo!" maglalakad na sana ako palayo sa kanya kaya lang nagsalita ulot siya which made me stopped on walking.
"You like him, don't you?"
Lumingon ako sa kanya, "What?"
"That Lay guy, you like him right?"
"Yes, I like him like how I like you and my other friends." I replied frankly.
"Oh come on, Hyesu. Alam nating dalawa na hindi yan ibig kong sabihin. You like him not only as a friend but a guy."
"Ano-"
"Stop denying it. Alam mo naman siguro na hindi mo ko maloloko di ba? Wag ka na magsayang ng laway mo sa pagsisinungaling. Just admit it!"
Okay, suko na ko. Bakit nga ba ko nagsisinungaling pa e alam ko naman na mas alam niya pa ang mga nangyayari sa paligid ko kaysa saken?
I sighed, "Oo na. I admit, I like him the way Seohyun do pero wala naman akong pwedeng gawin e."
"Siya ba yung tinutukoy mo samin na crush mo?" tanong niya. Tumango lang ako na mejo di maipinta ang mukha.
"Uy, wag ka nga sumimangot jan. Lighten up your mood, will you? Di ako sanay na ganyan ka e."
I sighed, "Tara, kain na lang tayo." pagyaya ko sa kanya. Tumango naman siya at siya pa ang humatak saken papunta sa malapit na restaurant dito sa loob ng mall.
---
"Mahal mo na ba?"
Nabilaukan naman ako sa biglang tanong ni Chen habang kumakain kami. Kung kailan naman mejo nakalimutan ko na yung sakit na nararamdaman ko kanina, bigla na naman siya humirit ng tanong.
Inabutan naman niya ako agad ng isang basong tubig. Kinuha ko agad at ininom ito.
"Ayos ka lang ba?" tanong niya na may pag-aalala sa boses.
Nilunok ko muna ng bongga yung tubig bago ko siya sagutin. "Mukha ba kong ayos ha?"
"E sorry na."
"Ikaw naman kasi. Mga tanong mo, wagas! Pwede ba kung magtatanong ka saken, siguraduhin mo munang walang laman ang bibig ko? Papatayin mo ko sa tanong mo e."
"Sorry na nga di ba. So, back to my question. Do you already love him?"
Tae! Napakaseryoso naman ng isang to! Di ako sanay. Nagbuntong-hininga ko, "To be honest, I don't know."
Nagsalumbomg ang mga kilay niya, "You should know it." sabi niya sabay subo sa pagkain.
Lumapit ako ng konti sa kanya, "Chen, di ba matalino ka? Saka magaling sa sa mga ganito ee. Tingin mo ba mahal ko na?"
Huminto siya sa pagkain at tumingin saken, "Kahit marami akong alam, di ko kaya sagutin yan. Ikaw lang mismo makakasagot niyan. Pero ngayon pa lang, sinasabihan na kita. Itigil mo na kung anuman ang nararamdaman mo diyan sa taong yan. Wag mong kakalimutang may girlfriend na siya, Hyesu."
"Opo. Hindi ko naman nakakalimutan yun. Wag ka mag-alala. Kahit ano pa man tong nararamdaman ko, hindi ako gagawa ng isang bagay na makakasira sa kahit anumang relasyon."
"That's good then."
Di na ko sumagot at ipinagpatuloy na lang ang pagkain ko.
Ilang sandali lang, nagsalita na naman siya. "You should laugh again. Not the fake one but the real one. Alam mo kasi simula ng dumating yang Lay na yan, di na kita nakikitang tumatawa."
Napaangat ang ulo ko sa kanya, "Ha? Ako, hindi tumatawa? Are you sure? Di mo ata napapansin na araw-araw ako tumatawa."
"Oo, nakikita ko. Pero alam nating dalawa na pilit lang yun. In other words, PEKE or FAKE! Mas okay pang hindi ka na lang tumawa kaysa naman magpakita ka ng pekeng tawa. Tila ka lang tanga!"
Ouch a! Prangkahan talaga e no! Oo na, tanga na kung tanga. Bwiset naman oh! Pero kung sa bagay, tama siya.
I sighed, "Ewan ko ba. Simula kasi ng malaman kong wala na kong pag-asa, parang hindi ko na kayang tumawa pa ng totoo. Pilit kong tinuturuan ang sarili ko pero hindi na talaga kaya e. Gusto ko na bumalik sa dating ako. Yung Hyesu na walang ibang ginawa kundi tumawa at magsaya. Yung Hyesu na walang problema. Yung Hyesu na hindi pa nakakaramdam ng pagkagusto sa isang lalaki."
"Sa totoo lang, mejo naiilang na ko sa'yo. Di talaga ko sanay na ganyan ka e. Di ko naman alam kung pano ka tutulungan." napansin ko ang pag-aalala sa boses niya.
Pinilit ko ang sarili ko na ngumiti. I make sure na hindi ito fake but real. "Pasensya ka na a. Ngayon lang naman ako ganito e. Bukas balik na ulit ako sa dati at kakalimutan ko na tong nararamdaman ko kay Lay. Yun naman ang dapat di ba?"
"Hindi ko naman sinabing kalimutan mo yang nararamdaman mo sa kanya. Ang sabi ko lang itigil mo which means na wag kang gagawa ng masama dahil lang sa feelings mo sa kanya."
Kung sa bagay, tama siya. Di ko naman talaga kailangan kalimutan yung feelings ko para kay Lay e. Di naman masamang gustuhin siya ng patago di ba? Mawawala rin naman siguro to pagtumagal-tagal. Saka lagi ko lang dapat isipin na may girlfriend na siya para di ako makagawa ng makaksira sa relasyon nila. Tama di ba?
I smiled at Chen, "Alam mo, sa totoo lang hindi ko talaga gusto yung ugali mo na pagiging suspicious pero pagdating sa mga advices, ikaw ang the BEST!"
Natawa siya, "Inuto mo pa ko. Wag kang mag-alala, di ko naman pababayaran sa'yo to e. Treat ko."
"Psh! Di naman kita inuuto noh! Totoo yun. The best ka talaga pagdating sa mga advices." tampo ko.
He smiled, "Alam ko, binibiro lang kita." Napangiti tuloy ako. "Yan. Dapat laging naka-smile." komento niya. Lalo pang lumawak ang ngiti ko sa sinabi niya.
Well, tama naman siya e. Hangga't nasa paligid ko ang mga kaibigan ko, hindi ako panghihinaan ng loob. Masaya ako at nakausap ko si Chen about dito. At least may napaglabasan na rin ako ng tinatago-tago ko dito sa puso ko. Para akong nabunutan ng malaking tinik dahil nasabi ko na rin sa iba yung about sa feelings ko kay Lay.
Pagkatapos namin kumain ni Chen, in-offer niya na ihatid ako sa bahay. Ayos lang naman saken yun, gusto ko rin kasi na may makasama pauwi ngayon. Ewan ko ba.
"Salamat sa paghatid saken, Chen." sabi ko nang marating na namin ang harap ng bahay namin.
"No problem. Pasok ka na. Alis na rin ako. See you tomorrow." nag-wave siya saken at nagsimula na maglakad palayo.
"Chen!" I called him that made him stopped. Lumingon ulit siya saken. "Umm.. about dun sa pinag-usapan natin kanina, pwede bang wag mong sabihin kahit kanino? Pwede bang isekreto na lang nating dalawa yun?"
Tumango siya at ngumiti, "It's not a problen with me." Ngumiti rin ako, "Salamat Chen."
Tumango siya at tuluyan nang umalis. Nang makita ko siya na wala na sa paningin ko, pumasok na ko sa loob ng bahay.
Saktong pagpasok ko, nakita ko ang mga kaibigan ng kambal ko sa loob. Nag-iinuman sila. Ay anak ng! Dito pa nag-inuman ang mga gago!
Accidentally, nagtama ang mga tingin namin ni Hoya. Nakita ko siyang ngumiti saken, a devil smile. I rolled my eyes then umakyat na agad sa kwarto ko. Sinarado ko ng malakas ang pinto ng kwarto ko at ini-lock ito.
Ayokong masira ang gabi ko dahil lang sa demonyong yun. Nasira na nga ang araw ko kanina e pero buti na lang nanjan si Chen para bawasan ang lungkot na nararamdaman ko. Tae lang, may gusto pa atang sumira. Dami-dami makikita dito, si Hoya pa? Bwiset lang talaga!
At dahil nga ayoko masira ang gabi ko, nagpalit na ko ng damit pantulog at himiga na sa kama ko. Maya-maya lang, natulog na rin ako. Wish ko lang walang sumira...
CHAPTER 8
"Hyesu!"
Boses pa lang, kilalang-kilala ko na kung sino. Sino pa ba? Ang bestfriend kong si Jiyeon. Napalingon ako sa gate ng bahay namin. Ayon siya, nakakangiti at kumakaway pa.
Okay? Anong nangyari sa babaeng to? At bakit naman nandito to? Malapitan na nga lang.
"Oh, bakit ka napadpad dito?" tanong ko. "Ano pa ba? Syempre sinusundo ka."
Nagtaas ako ng kilay, "Ha? Wala namang klase ngayon a? Holiday kaya."
I saw her rolled her eyes, "Sino naman nagsabi sa'yo na sinusundo kita para pumasok? Naka-uniform ba ko? Hindi naman di ba? DUH!"
"So, bakit mo nga ko sinusundo?"
"Ano pa ba? Syempre para mag-mall!"
"Ha?"
"Anong ha ka jan?! Bilis na, magbihis ka na! Sayang oras ee. Nakakamiss din mag-mall kasama ang bestfriend noh!"
Nakatitig lang ako sa kanya.
"Quit staring. Magpalit ka na ng damit nang makaalis na tayo." sabi niya at kinaladkad ako pabalik sa loob ng bahay.
May magagawa pa ba ko? Wala na kaya nagbihis na rin ako. Simple lang naman sinuot ko. Gala lang naman sa mall. Saka malapit lang naman ang mall, di kailangan magpabongga.
Maya-maya lang ay natapos na ako at bumalik na kay Jiyeon. Nakita kong nakikipag-usap siya sa kambal ko. Ano naman kaya pinag-uusapan nitong dalawang to?
Lumapit ako, "Ano naman pinag-uusapan niyo?"
Mukhang nagulat ata ang dalawa sa biglang sulpot ko. Napatalon ng bahagya e.
"Oh, bakit parang nakakita kayo ng multo?"
"Ha? Hindi a. Nakakagulat ka kasi e. Bigla-bigla ka na lang sumusulpot jan." -Jiyeon
"E ano ba kasi pinag-uusapan niyo?"
"Wala wala. Tara na alis na tayo." yaya ni Jiyeon.
"O sige tara na. Mukhang di ka na mapakali jan e."
She pouted. I chuckled then we walked together palabas ng bahay. Nagulat naman ako at kasunod namin si Sungyeol.
Lumingon ako sa kanya, "Bakit ka nakasunod?"
"Kasama kaya ako." he rolled his eyes.
Nanlaki mata ko, "Ano?! Sino naman nagsabing pwede kang sumama?"
"Ask your friend."
Tumingin ako kay Jiyeon ar nagkunot-noo, "What's going on?"
"A eh Hyesu, ano kasi e. Kasama ko kasi si Myungsoo at ayoko naman ma-OP ka kaya niyaya ko na rin kambal mo para naman may makausap ka."
"What? Kasama rin si Myungsoo? Bakit di mo agad sinabi saken? Date niyo pala, bakit isasama mo pa ako? Mas mabuti pa na dito na lang ako sa bahay kaysa makaistorbo pa ko sa inyo. Tsk!"
"E kasi naman, gusto talaga kita kasama e. Namiss ko na kasing kasama ka so ine-request ko kay Myungsoo kung pwede kitang yayain tutal birthday mo naman ee. Masaya ako kasi pumayag siya."
"Kahit na. Alam mo-" napahinto ako then napatingin sa kanya, "Wait, anong sinabi mo kanina?"
"Gusto kitang kasama."
"Hindi yun."
"Alin ba? Na birthday mo?"
"Birthday ko ba ngayon?"
BUUUUUGS!
"Aray! Bakit mo naman ako binatukan?" I hissed to Sungyeol.
"Para matauhan ka. Sa lahat naman kasi na kakalimutan mo, birthday pa natin."
"Birthday mo rin?"
BUUUUUGS!
"Aray naman! Nakakadalawa ka na a!"
"Panong di kita babatukan, e pati yung pagiging magkakambal natin nakalimutan mo? DUH! Kambal tayo, malamang parehas tayo ng birthday. May nabalitaan ka na bang kambal na magkaiba ang birthday?"
"Wala pa. Meron ba?"
Babatukan ulit sana ako ni Sungyeol pero napigilan ko siya. "Tsk! Eto naman di mabiro. Alam kong wala, okay." He rolled his eyes.
Natawa naman si Jiyeon, "Naku! Kayo talagang dalawa. Lagi na lang kayo nagbabangayan."
Inirapan ko si Sungyeol then humarap ulit kay Jiyeon, "Tara na! Birthday ko naman pala e. Ienjoy na natin!"
"Oo nga! Birthday ko rin naman e! Mag-enjoy na lang tayo!" hirit naman ni Sungyeol.
"Psh! Kahit wag ka na mag-enjoy. Kami na lang." I mumbled.
"Anong sabi mo?" -Sungyeol
"Wala. Sabi ko tara na. Sayang oras."
I heard Jiyeon chuckled tapos nun, tuluyan na kaming lumabas ng gate. Nakita naman namin si Myungsoo sa di kalayuan. Pagkakita na pagkakita niya samin, tumakbo agad siya sa tabi ni Jiyeon at inakbayan eto.
Napangiti ako. Ang cute kasi nila tingnan e. Sana ako rin may boyfriend. Hayy!
"Inggit ka noh?" rinig kong bulong saken ni Sungyeol.
"Ano? Hindi a. Baka ikaw!"
"Hindi rin."
Napatingin naman ako sa kanya dahil sa sagot niya. Lumapit ako ng konti at bumulong, "Sabihin mo nga saken, may girlfriend ka na ba?"
Bigla naman siya lumayo saken, "A-Ano bang p-pinagsasasabi mo? W-Wala a!"
I raised an eyebrow. Okay? Ano nangyari dito? Is he stammering? Wow a! Masyado siyang defensive! Weird.
"Oy, nag-aaway na naman ba kayo? Tara na." tawag ni Jiyeon.
Tumango naman agad ang kambal ko, "Oo papunta na!" sabay takbo kala Jiyeon at Myungsoo.
Ano nangyari dun? Ang weird talaga nun!
Then sumunod na rin ako.
---
"Wait lang kayong dalawa dito a. May titignan lang kami banda dun." paalam ni Jiyeon samin habang nakaupo kami sa isang bench sa loob ng mall.
Tumango naman ako. Mejo pagod na rin kasi ako. Kanina pa kami lakad ng lakad dito sa mall e.
Si Sungyeol naman, mukhang ganon din kaya pumayag na rin na maiwan.
Mga ilang sandali lang may lumapit saming dalwang bata. Guess what? Kambal din ata. Mejo hawig kasi e. Girl and boy din. Inabutan kami ni Sungyeol ng tig-isang cup cake with candle on it. Nakasindi syempre!
Nagkatinginan muna kami ni Sungyeol bago namin kuhanin ung cup cakes. "Thank You!" sabi ko. Si Sungyeol naman walang imik. Siniko ko nga, "Magpasalamat ka naman."
"Salamat." ngumiti siya sa dalawang bata. Aba, parang ang bait lang a.
Ngumiti rin naman yung dalawang bata sabay kumanta ng Happy Birthday song. Nagulat ako. Pagtingin ko kay Sungyeol, parang nagulat din yung expression ng mukha niya. Binalik ko na yung tingin ko sa dalawang bata. Ang cute nilang tingnan. Parang kami lang ni Sungyeol nung mga bata pa kami. Nakakamiss tuloy.
Nang matapos ang kanta, tatanungin ko na sana kung pano nila nalaman na birthday namin kaya lang bigla na silang tumakbo palayo samin. Aba, ayos a. After nila kaming gulatin, umalis agad?
Nagkatinginan kami ni Sungyeol, "Kilala mo ba yung mga yon?" tanong niya.
I shook my head, "Just like you. I don't have an idea kung sino sila."
Maya-maya lang, may narinig na naman kaming kumakanta ng Happy Birthday song. This time, hindi na mga bata. Hindi rin kambal pero girl and boy din. Si Jiyeon and Myungsoo. Palapit sila samin habang kumakanta. Napansin ko ring may hawak silang tig-isang cake. Not cup cake but the big one.
Nang matapos ang kanta, nasa harapan na namin ang dalawa. "HAPPY BIRTHDAY HYESU" "HAPPY BIRTHDAY SUNGYEOL!" sabay nilang bati.
Napangiti naman ako at ganon din si Sungyeol. Sa totoo lang, mababaw kaligayahan niyan. Hayaan ko na, birthday naman niya e. Birthday naman namin.
"Make a wish na then blow the candles." sabi ni Myungsoo.
Pumikit ako at nag-wish before ko hipan yung candle ko. Pagtingin ko sa kabilang cake, aba patay na yung candle. Lumingon ako kay Sungyeol, "Nag-wish ka ba?"
"Secret." yun lang ang sagot niya. Napaka-sweet talaga ng kambal. Laging nagshe-share ng secret. BWISET LANG!
"O tama na away. Birthday na birthday niyo nag-aaway na naman kayo. Tara kainin na lang natin to." -Jiyeon
Ngumiti ako at tumango, "Tama! Gutom na rin ako ee."
We all walked at naghanap ng magandang lugar para kainan. At ang napili namin? Food Court. Saan pa ba pwede? Di naman pwede sa mga restaurant ee. E di napalayas kami don ng wala sa oras.
Sa sobrang sarap ng cake, di ko namalayan na naubos ko na pala. Well kahati ko naman si Jiyeon pero mas marami akong nakain. Hayaan niyo na ko. Birthday ko naman e.
Pero wag kayo, mas naunahan pa kami nila Sungyeol at Myungsoo. Kala mo di nakakain nang ilang araw e. Wagas a! Simot na simot ba naman!
"So, san tayo ngayon?" tanong ko.
"Umm.. Hyesu, Sungyeol, pwede bang humiwalay na kami ni Jiyeon? You know, time alone together.." -Myungsoo
Siniko naman siya ni Jiyeon, "Ano ka ba!"
Ngumiti ako, "Hayaan mo na Jiyeon. Gusto ka lang naman masolo ng boyfriend mo ee. Oo sige na, mag-date na kayo."
"Kitams! Ayos lang sa bestfriend mo." -Myungsoo
"E pano bestfriend mo?" -Jiyeon
Napatingin naman kaming tatlo kay Sungyeol. Seryoso lang siya at nakatingin samin. Parang nag-iisip ata. "Hindi.." he started.
"Hindi?" nag-pout si Myungsoo.
"Hindi na kayo dapat magpaalam. I understand your situation. Umalis na kayo bago pa magbago isip ko." -Sungyeol
Napangiti si Jiyeon. Si Myungsoo naman, ay naku ngiting tagumpay! Parang mawawarat na yung mukha niya sa sobrang laki ng ngiti ee. Wagas!
Agad-agad naman, umalis na sila. Natakot atang magbago isip nitong kambal ko.
"Saan tayo ngayon?" tanong niya saken. "Kahit saan." sagot ko naman.
"Ano ba namang sagot yan!"
"E sa wala akong maisip e! Ikaw na mag-decide."
Natahimik siya habang nakahawak sa baba. Nag-iisip ata. Maya-maya, biglang tumunog ang phone niya. Inilabas niya naman agad to sa bulsa niya. Tinitigan lang niya yung screen ng phone niya.
"Di mo ba sasagutin?" I snapped.
Napatingin naman siya saken. Halatang gulat. Ano naman nangyari dito? Tsk!
"Sasagutin na. Wag kang excited." pagkasi niya nun, he pressed the answer button at tinapat ang phone sa kanang tenga. "Hello!"
"Uh.. Yeah.. Nandito ko sa mall.."
O, bakit parang pahina ng pahina yung boses nitong lalaking to? Nilapitan ko nga ng konti pero lumayo siya. Okay? Anong meron?
Lumapit ulit ako. Aba, lumayo ulit ang gago! Lumapit ako. Alam niyo kung anong ginawa niya this time? Well, tumayo lang naman siya. "Wait lang." pagkasi niya nun, naglakad siya palayo saken.
Mukhang private yun a. Ni ayaw niyang marinig ko. Sino naman kaya yon?
Ilang sandali lang, bumalik na rin siya. "O, sino naman yung kausap mo sa phone?" pambungad ko sa kanya.
"A eh wala yun."
"Okay. Sabi mo e. So, saan na tayo ngayon?"
"Oh about that, ano kasi..."
"Ano?"
"Kailangan ko na umalis. Gusto ko rin kasi magcelebrate kasama ng ibang kong kaibigan."
"Ano? Iiwan mo ko dito mag-isa?"
"E di tawagan mo yung mga iba mong kaibigan. Gusto mo rin naman i-celebrateyung birthday mo kasama nila di ba?"
I rolled my eyes, "Whatever! Sige umalis ka na. Mabuti pa nga't matawagan na lang sila kaysa makasama ka."
"Ewan ko sa'yo. Pano, alis na ko."
"Oo sige. Kita na lang tayo sa bahay."
"Sige." then he left.
I sighed. What a life? Iniwan na nila ko. Kung sabagay ayoko naman kasama yung kambal kong yun e. Matawagan na nga lang sila Xiumin.
I was about pull out my phone perso wala akong makapa sa bulsa ko. Tae! Mukhang nakalimutan ko pa yung phone ko. Bwiset lang, napakamalas ko talaga!
Chineck ko yung relo ko. 6pm na pala. Makauwi na nga lang. Wala naman akong magagawa dito sa mall ee.
Lumabas na ko ng mall at nagsimulang maglakad pabalik sa bahay.
Habang naglalakad ako, may bigla akong narinig na busina. Ano ba naman yan, gilid na gilid na nga ko dito, binubusinahan pa? Badtrip lang!
Gumilid pa ko pero hindi tumigil yung busina. Napalingon tuloy ako sa likod ko. Waaaaaaa! Yung motor papunta sa direksyon ko. Tae! Ayoko pa mamatay. Pero yung katawan ko, ayaw gumalaw.
"Miss, tabi! Nawalan ng preno tong motor ko." sigae nung lalaking nakasakay sa motor. Gusto ko umiwas pero parang nanigas na ko sa kinatatayuan ko.
Konti nalang mahahagip na ko ng motor per bago pa mangyari yun, may biglang humigit saken. Nilayo niya ko sa position ko kanina habang nakayakap saken.
Nanlaki naman ang mga mata sa sobrang shock dahil sa napakabilis na pangyayari. I just stayed still for some seconds.
Then the person who saved me slowly released me from the hug. Napatingala naman ako para makita yung mukha ng savior ko.
Lalo namang nanlaki ang mga mata ko nang makita ko yung mukha niya.
"Lay..."
CHAPTER 9
"Are you alright?" tanong ni Lay habang nakayakap pa rin saken.
Ako naman, eto tulala pa rin. Tae lang kasi. Bigla-biglang sumusulpot tong gwapo na to. Nawala na naman tuloy ako sa sarili ko. Lakas talaga ng epekto neto saken.
"Hyesu, are you alright?" inulit niya yung tanong niya. At ngayon, bumalik na ako sa realidad.
"Ohh.. Ayos lang ako." sagot ko habang tumatayo ng maayos at dahil nga napaka-gentleman netong si Lay, inalalayan niya ko. Nakakainis, kaya ako naiinlove dito e.
"You almost get hit by the car. Good thing, I came at the right time."
"Sorry a. Tanga e."
"Don't such things like that. You're not stupid, okay."
"Pwede ba magtagalog ka na lang? Dumudugo na kasi ilong ko sa'yo ee."
Tumawa naman siya. Aba naman at tinawanan pa ko neto. Naku, kung di lang to gwapo, kanina ko pa nakaltukan to.
"Yah, wag mo naman akong tawanan. E totoo naman e, malapit na dumugo ilong ko sa ka-e-english mo jan."
Tumawa ulit siya. Aba naman talaga. Lakas ng trip neto a. "Will you quit on laughing?" I hissed.
"See? Nag-e-english ka rin."
"At least nagtagalog ka na ngayon. Haha. Ang kulet mo magtagalog."
Maya-maya naman ay lumapit yung may-ari ng motor na muntik na makabangga saken. "Miss, okay ka lang ba?"
"Oo ayos lang ako. Pasalamat ka, walang nangyari saken kundi di kita patatakasin."
"Naku, pasensya na talaga." nag-bow pa siya saken. "Di ba nga sabi ko okay na? Pwede ka na umalis. Wala naman akong kahit anong galos e."
"Salamat. Salamat." sabi niyang tuwang-tuwa tapos umalis na rin.
Hayy, salamat umalis na rin. Istorbo sa moment namin ni Lay ee.
"Pauwi ka na ba?" tanong ko. "Sana."
"Sana?"
He smiled, "Yes. E kaya lang nakita kita. Ayoko kasi sa bahay e, nakaka-bored. Ayos lang ba kung maglakad-lakad muna tayo?"
"Ha? Bakit? di mo kasama si Seohyun?"
Umiling siya, "No. Actually, may pinuntahan siya."
"Ahh. Saan naman siya pumunta at di ka kasama?"
"I don't know."
"Ha? Hindi mo alam? Girlfriend mo di mo alam kung saan pumunta? Bakit di mo tinanong?"
Ngumiti lang siya, "Because I don't want to know."
"Ha?" Okay? Anong ibig niyang sabihin dun? Nakaka-confuse a.
Nginitian niya ulit ako, "Wag na muna natin siya pag-usapan. Tara lakad-lakad tayo." pagkatapos niya sabihin yun, hinigit na niya ko para maglakad.
Di na ko nagtanong. Masaya na ko kasi masosolo ko si Lay at sa birthday ko pa.
"San ka pala galing?" tanong niya saken.
"Sa mall lang."
"Kaw lang mag-isa?"
Umiling ako, "Hindi. Kasama ko si Jiyeon, Myungsoo pati yung kambal ko."
Napalingon naman siya saken, "You have a twin?" halatang gulat siya. Haha.
Tumango ako, "Yup, si Sungyeol. Sa totoo lang, di kami magkasundo nun e. Ewan ko ba. Saka birthday namin ngayon kaya naman nagyaya si Jiyeon na mag-mall para na rin i-celebrate tomg special day na to."
"Ohh.. Birthday mo pala. Dapat sinabi mo kanina. Come on, let's enjoy your birthday. Di pa naman tapos e." tapos nun, hinila niya ako.
Ewan ko kung saan niya ko dadalhin pero ayos lang kahit saan basta kasama siya, masaya na ko. Kahit sa impyerno pa yan!
Maya-maya lang, huminto na kami. Alam niyo kung saan niya ko dinala? Well, sa park lang naman. Simple lang ang lugar na to pero para sa mga couples hindi. Feeling ko tuloy, couple kami. Naku, napaka-assuming ko talaga. Hayaan niyo na ko, birthday ko naman e.
"Anong ginagawa natin dito?" I asked.
"To watch the fireworks."
"Ha? Meron ba?"
He nodded. "Maya-maya lang makikita mo na."
"Pero bakit mong makita ko yun?"
"Sabi kasi nila, pag may nagbe-birthday na kaibigan mo dapat daw magbigay ka ng special gift sa taong yun. Since wala naman akong regalo sa'yo dahil nga ngayon ko lang nalaman na birthday mo, eto na lang."
"Fireworks ang gift mo saken?"
Tumango siya, "Para kasi saken, bawat kulay ng fireworks is special. Every color have different meanings. But all in all, the real meaning of it is happiness."
Napalingon ako sa kanya. Masyado siyang seryoso habang sinasabi ang mga salitang yon. Pinagmasdan ko siyang mabuti. Parang napansin kong may problema siya pero di ko alam kung paano ko itatanong yon.
Bago ko pa man matanong, nagsalita na ulit siya. "I wanted to ask you, if you saw a fireworks, what's your first reaction?"
Napahinto ako at nag-isip. Ano nga ba? Alam ko lang napapangiti ako e. "Hmm.. I smiled."
"Exactly! If you smile, that means you're happy right?"
"Hindi rin. Kaya nga may tinatawag na pilit na tawa di ba? Minsan kasi mas marami pang gumagawa nun kesa sa ngumiti ng totoo. Yung iba rin wagas makatawa akala mo naman totoong masaya sila kahit naman halata nang hindi. Honestly, not all laughs are real."
Natigilan si Lay don. Agad ko naman napansin. Omo! Masyado atang malalim yung sinabi ko. Pero tinutukoy ko lang naman sarili ko. Parang yung sinabi kang ni Chen saken.
"You're right." narinig kong sabi niya.
"Ha?"
Di niya na ko nasagot kasi bigla nang lumabas sa ang iba't-ibang kulay sa kalangitan. The fireworks finally showed up. Nang makita ko yun, di ko mapigilang di mapangiti.
"Is that smile is real or not?" narinig ko namang tanong ni Lay.
I faced him, "What do you think?"
He paused for a moment tapos bigla siyang napangiti, "I think that's real." sabi niya.
"Buti na-determine mo." I chuckled.
Napangiti pa lang siya ng malawak at alam kong totoo rin yon. Then tumingala siya para silayan ang fireworks sa kalangitan. Ganon din naman ang ginawa ko. Again, napangiti ulit ako.
Mga ilang minuto rin kaming nakatingala ni Lay hanggang sa matapos na ang palabas sa kalangitan.
"Do you want to eat?" tanong niya. Ngumiti ako at tumango.
Pumunta kami sa pinakamalapit na kainan sa park. Actually, Carenderia lang yun. Akala ko nga tatanggi si Lay e pero biruin niyo, pumayag siya. As in payag na payag.
"Nakakain ka na ba sa ganitong lugar?" I asked.
He simply nodded. Napa-O naman ako dun.
Maya-maya lang natapos na kami kumain. Nilisan na namin ang lugar na kinainan namin at naglakad na ulit. At sa laking katangahan ko, bigla akong natapilok. Di naman ako nkatakong pero bigla na lang napabaluktot tong ankle ko. May bato pala akong natapakan. Kahit kailan talaga ang clumsy ko. Ano ba yan, nakakahiya tuloy.
"Ow!" nasambit ko naman dahil sa bigla. "Are you okay?" tanong ni Aly na may pag-aalala sa boses.
"A eh.. Okay lang ako. Natapilok lang. Tanga e."
"Will you quit daying that you're stupid? You're not, okay."
Naku, ang seryoso naman neto. "Kaw naman. Wag ka naman ganyan kaseryoso. Nakasanayan ko na kading sinasabihan na tanga ang sarili ko e. Masanay ka na lang saken."
Still, his expression was dead serious. "Okay, okay. Di ko na sasabihin yon." sabi ko na lang. Nakakatakot kasi siya makatingin ee. Kala mo papatay kahit sa tingin pa lang.
"Good. So, kaya mo ba maglakad?" he asked. "Oo naman. Yakang-yaka to!" tapos nun pinakita ko pa na kaya kong maglakad. Yun nga lang, I failed. Na-out of balance ako pero nasalo naman niya agad ako.
Swerte ko talaga at lagi nandito sa tabi ko si Lay pag kailanagan ko ng rescue. Swerte ko sa savior ko. Ang bait na ang gwapo pa.
"You can tell me if you can't walk instead of lying." pagkasabi niya nun, bigla niya kong binuhat sa likod niya. He's giving me a piggy back ride. Pero sa totoo lang, nanlaki mata ko dun. Di ko expected yun a.
"Ano ka ba Lay. Ibaba mo na ko. Kaya ko naman maglakad e. Alalayan mo na lang ako." paliwanag ko.
"Nabuhat na kita kaya wag ka na magreklamo. Mas matatagalan tayo kung aalalayan lang kita. Plus, just consider this as my gift for your birthday."
"Ha? Akala ko ba yung fireworks na?"
"Hindi sapat yun. Special ka at dapat special din ang gift ko sa'yo. Sa totoo lang, ikaw pa lang napapasan ko."
"Ha? E si Seohyun?"
"Hindi pa rin. Ayaw kasing nagpapabuhat nun e. Para daw siyang lampa pag ganon."
OH MY GOD! As in OH MY GOD! Ako pa lang daw napapasan niya oh. Nakakainis tong si Lay. Pinapakilig ako ee.
Dahil dun sa sinabi niya, di na ko nagreklamo. E sayang naman yung chance. At least ako first na napansan niya. Grabe, ang sarap ng feeling. Tae, kilig to the bones ee.
Habang nakapasan ako sa kanya, tinuturo ko naman yung direksyon papuntang bahay namin. Nag-offer kasi siya na ihahatid ako e. Tatanggi pa ba ko? Wag na noh. Baka di na ulit kami magkaroon ng chance kagaya ng ganito. Saka birthday ko naman. Gusto ko lang gawin yung mga gusto ko. Tulad nito, ang makasama ang taong napaka-special saken.
Syempre hindi lang basta tinuturo ko yung direction. Nagkwentuhan rin kami habang pasan-pasan niya ko sa likod. Random lang naman pinag-uusapan namin pero para saken napaka-special na non.
Hayy, ang bilis ng oras. Nandito na ksi agad kami sa tapat ng bahay e. "Gusto mo ihatid na kita sa loob?" he offered.
Umiling ako, "Naku, hindi na. Kaya ko na naman siguro. Dito mo na kang ako ibaba."
Ginawa naman niya. "Ge, uwi ka na. Late na rin kasi ee. Baka hinahanap ka na sa inyo." sabi ko.
Tumango siya at ngumiti. "Oh before I forgot. Di pa kita nababati ee. Happy birthday Hyesu." pagkasabi niya nun, he patted my head then he waved at tuluyan nang umalis.
Natulala lang ako saglit then napangiti ng malawak. Grabe, pinat lang naman niya yung ulo ko pero grabe yung epekto. Wagas!
Eto na ang pinaka-special na birthday ko sa tanang buhay ko at sana siya pa rin ang kasama ko sa susunod na birthday ko...
CHAPTER 10
Hanggang sa makapasok ako sa loob ng bahay, hindi pa rin mawala ang ngiti sa mga labi ko. Hindi pa rin ako makaget-over sa nangyari kanina. Biruin niyo yun? Pinasan ako ni Lay sa likod niyo papunta dito sa bahay? OHMYGOSH! He's so sweet and I'm so kilig. Hehe..
Pagkapasok na pagkapasok ko sa bahay, dumeretso ako agad sa kwarto ko. Kinuha ko yung phone ko kung may bagong messages. At ayon, SABOG ang inbox ko at pati ang dami ring missed calls.
48 new messages and 32 missed calls.
Nanlako mata ko nang makita kp yun. Shit! Mukhang alam ko na kung kanino galing tong mga to. Inuna ko muna i-check yung mga missed calls.
11 kay Chen galing, 7 kay Xiumin, 5 kay Kris, 5 din kay Luhan, at 4 kay Tao.
Then sinunod ko na yung mga messages.
Lahat sa kanila din galing. Halos pare-parehas lang yung mga laman ng text messages.
from: Chen
HAPPY BIRYHDAY HYESU! San mo balak ngayon. Papunta na kami jan. See you~
from: Xiumin
Happy Birthday!!!!!! Libre mo kami a!! Haha! Wait mo na lang kamo jan :)))
from: Kris
Hi babe, happy birthday. I can't wait to see the birthday girl. See you in an hour ~_^
from: Luhan
Good morning birthday girl! Hintayin mo lang ang deer mo. Parating na kami. Humanda ka sa mga hinanda namin sa'yo :]
from: Tao
Happy birthday ate Hyesu! Sana matupad lahat ng wish mo. Handa ka na ba makita kami ate? Haha. Don't worry, parating na kami. May dala rin akong favorite cake natin. Di na ko makapaghintay pati tong cake. Hehe :D
from: Chen
Yah, asan ka? Bakit walang tao dito sa bahay niyo? Pati kuya mo wala a. Wag mong sabihing nagcelebrate ka ng wala kami?
from: Xiumin
Hey, san ka na naman nagpunta? Wala lang man pasabi. Tsk!
from: Chen
Hey, kanina pa kami naghihintay dito. Ayaw mo rin sagutin yung mga calls namin or messages. Ano na ba nangyari sa'yo? Inabot na kami ng hapon dito, wala ka pa rin. Ano ba? Baka gusto mong sagutin kami di ba?
Naku, patay na! Mukhang galit na galot sila lalo na si Chen. Aish! Ano gagawin ko? Tatawagan ko ba? Itetext ko na lang siguro.
to: Chen
Sorry, ngayon lang nakapagreply. Naiwan ko kasi phone ko dito sa bahay e. Bukas ko na lang ikukwento yung nangyari nagyong araw. Pagod na kasi ako e. Pakisabi na lang rin sa iba. Sorry talaga..
Maya-maya lang nagreply na siya.
from: Chen
BUTI NAMAN AT NAGTEXT KA NA. hayy, naku nag-alala kami sa'yo. Sige, tutal birthday mo naman at ayokong maestress ka. Magpahinga ka na. I'll tell about this na lang sa kanila. Happy birthday ulit. Goodnight~
I sighed. Grabe, ang daming nangyare ngayong araw. Kala ko muntik na kong mamatay dahil sa lintek na motor na yan. Good thing, laging nandyan ang savior kong si Lay para iligtas ako. Grabe, kilig pa rin ako dun. Hayy!
Teka teka, ako lang tao dito? Wala pa si Sungyeol? Ano naman kaya nangyari dun? Una, may tumawag sa kanya na di ko malaman kung sino tapos ngayon na-late pa siya ng uwi. Ayos yun a! Di porke birthday niya e ginagabi na siya.
Psh! Bahala na nga siya. Makatulog na lang. Kapagod ee.
---
Kinabukasan. Parang ang bigat pa rin ng katawan ko. Parang gusto ko pa ituloy ang pagtulog ko.
Dahil kailangan kong pumasok, pinilit ko ang sarili kong bumangon. Naligo na rin ako at nagbihis ng school uniform. Then bumaba na ko para kumain ng agahan.
Ayon, nadatnan ko si Sungyeol na kumakain na. Aba, at ang aga pa niya nagising. Ayos a!
Nilapitan ko nga at umupo sa harap niya. Kumuha ako ng tinapay at pinalamanan ito bago kagatan. "Ano nangyare sa'yo kagabi?" tanong ko.
"Wala."
Aba, ang ganda ng sagot a. Sobrang haba. Bwiset! I rolled my eyes, "Baka gusto mong sumagot ng matino?"
"Di ba matino yun?" tanong niya.
I made a face, "Whatever! Ang epal mong tanungin. Napaka-walang kwenta! Tsk!"
Kumuha na lang ulit ako ng isa pang tinapay na may palaman at tumayo na. "Makaalis na nga lang. Ang bwiset kasi ng nasa harapan ko. Panira ng araw. Aish!" tapos lumabas na ko ng bahay.
Di naman nag-react si Sungyeol. Nilingon ko pa siya ulit pero wala talagang tinag. Aba't talaga naman! Napaka-sweet na kambal nga naman. Ang sarap batuhin. Asar!
Kinain ko na lang yung tinapay na dala ko habang naglalakad papasok ng school. Ubos ko na yung pagkain ko before pa ko makapasok sa loob ng school. Dumeretso na ko sa classroom at nang maupo na agad. Aba, pagod na ko noh!
Wala pa si Jiyeon. Mukhang kasama pa niya si Myungsoo. Well, maaga pa naman e. Maka-idlip nga muna.
I rested my head on the my desk tapos umidlip muna. Mga ilang sandali lang, may naramdaman na kong yumuyugyog sa desk ko.
I slowly looked up. Nakita ko naman ang magandang mukha ng bestfriend ko. "Gising na. Malapit na mag-time." sabi niya.
I rubbed my eyes gently at tuluyan ng minulat ang mga mata ko. I smiled, "Thanks for waking me up."
"Wow! Ganyan ka pala pag kagigising lang. Nag-i-english. Hanep!" komento niya.
Natawa naman ako dun. "Baliw! Pero oo nga noh, biruin mo napa-english ako. Nahawa na siguro ko kay Lay."
"Ha? Ano kamo? Si Lay? Bakit? Nagkasama ba kayo nun? Kailan?"
Naku, nadulas pa ko ng wala sa oras. Ang tae lang ee. Sasagitin ko na sana siya kaya lang may biglang sumagot sa may tabi ko.
"Yes, she's actually with me last night." tae, si Lay pala yun.
"Grabe, nosebleed to. Puro na lang english naririnig ko. Alam kong english class tayo ngayon pero di naman required na kailangan mag-english in the whole period. Tae, magtagalog nga kayo." sabi ni Jiyeon.
Nagkatinginan kami ni Lay sabay tawa.
"Hoy, wag nga kayo tumawa at teka lang, magkasama kayo kagabi? As in kagabi? Anong nagyari ha? Anong ginawa niyo?"
"Psh! Nanood lang naman kami ng fireworks last night sa park at saka sinagip ako ni Lay kagabi. Muntik na kasi ako masagasaan ng motor kagabi ee. Buti na lang dumating si Lay at the right time." paliwanag ko.
"She's right." dagdag ni Lay.
Magsasalita na ulit sana si Jiyeon kaya lang dumating na ang teacher namin. Dahil dun, focus na kami sa klase sa buong period.
---
Natapos ang klase ng tahimik. Dumaan ang mga sumunod kong klase at parang ang bilis ng oras. Lunch na agad.
Dumeretso na kami ni Jiyeon sa canteen. As usual, di na naman mapaghiwalay ang MyungYeon Couple (Myungsoo x Jiyeon). Nakakakilig sila. Ang sweet ee.
Nagyon, na-stuck na ako sa mga boy friends ko. Okay, may space yun a so ang ibig sabihin, mga kaibigang lalaki yun.
Ano pa ba inaasahan ko? Syempre sermon galing sa kanila. Hinintay ko muna silang matapos mag-sermon bago ako magpaliwanag.
Sinabi ko naman kung anong nangyari EXCEPT sa nangyari between me and Lay. Mahirap na baka kung ano pang isipin netong mga to. Si Chen lang naman nakakaalam e.
At sa inaasahan ko, di kumbinsi si Chen sa explanation ko. Tinext ba naman ako. Dahil may tiwala ako sa isang to, nireplayan ko siya. Sinabi ko yung nangyari between me and Lay.
Nginitian niya lang ako. Napangiti rin ako then I started my food.
Sa kalagitnaan ng pagkain ko, bigla naman akong nakaranig ng birthday song. I mean, kumakanta ng birthday song. Sino pa ba? E di etong mga kasama ko ngayon. Ayos rin tong mga to e. Ang gaganda pa naman ng boses. Kung di ko lang kabarkada tong mga to, baka nainlove na ko sa mga to o baka fan na nila ko.
At sa gulat ko, may tinatago pa lang cake tong si Tao sa ilalim ng mesa. Tapos naglagay naman ng kandila si Luhan sa ibabaw ng cake na may sindi syempre.
Nag-wish muna ako bago ko i-blow yung candle ko. Napangiti ako kasi kahit tapos na birthday ko, pinapadama pa rin nila na birthday ko. After nun, binigay na nila yung mga gifts nila saken.
Wow lang! Di ko expected na may regalo pala talaga sila saken. Dati kasi wala silang binigay. Puro kiss lang sa cheeks. Matuwa na daw ako kasi mahal daw halil nila. Aba, ang kakapal ng mukha, di ba?
Nagpasalamat na ko sa kanila dahil sa mga gift nila saken. Kahit di ko pa nabubuksan, alam kong puro mahahalagang bagay yun na mate-treasure ko in the near future.
After nun, kinut na namin yung cake at kinain na. Nakisali naman sila Sungyeol with his friends sa cake. Ang epal lang ee. Feeling close. Hayaan mo na, kawawa e. At ang MyungYeon Couple naman, nagsususbuan pa. Hanggang sa ganun, ang sweet pa rin. Tsk!
Hindi na mawala ang mga ngiti sa labi ko dahil sa kakulitan ng mga to. Ngayon lang nagkasama-sama ang mga friends ko pati ang friends ng kambal ko pero parang mas close pa sila kaysa samin. Sobrang kulet ee! Ang cute panoorin.
Sa di sinasadya, bigla akong napalingon sa ibang direksyon. Bigla tuloy napawi ang ngiti sa mga labi ko. Nakita ko na naman si Lay. Buti nga kang kung si Lay lang ee kaya lang hindi. Kasama niya kasi si Seohyun at syempre ang sweet na naman sa isa't isa.
Hayy, kailangan ko na naman mameke ng tawa. Nilingon ko ulit ang mga kaibigan ko. Mga nagtatawanan. Nakitawa na lang ako kahit pilit. Ayoko man pero kailangan. Ayoko namang mapansin nila noh. Baka mag-alala pa.
Honestly, hirap na kong mameke ng tawa. I really need a person that can make me laugh for real...
HTML Comment Box is loading comments...